Дыялектны слоўнік. З гаворак Зэльвеншчыны (1970). П. У. Сцяцко

КЛЯПЛ'ЦЬ, -плю, -пляш незак. асудж. Біць, лупцаваць. I чаго ты клёпляш дзіця гэто? Гэтым ні навучыш. Bap. К Н Ы 'П ЕЛ Ь (кньгпяль), -пляў м. Палка для моцнага сціскання перавясла. Кньшлям як сцісну сноп — i налёто пальца ні пацсадзіш паг пяравясло. Гp. К Й Ы П Л ЯВА'Ц Ь, -люю, -люяш незак. Сціскаць (кныплем — гл.), моцна звязваць (снайы). Бало кныплявалі адно кулё стрэху крыць. Ст. C. KO'BAPAT, -аў м. Калодзежны журавель.. Гр. КО'ЗУБ (козуп), -аў м. Кубачак (з кары асіпы) для ягад. Козуба зраблю ў лёсі, як ягады будуць. Гp. KO'KA (коко), -аў н. дзіцяч. Бульбіна. Гарачо коко, у рот ні бяры адразу — выстудзі. Kp. КО'ЛКА (колко), -аў н. 1. Маленькае кола. Ст. C. 2. Шасцярня. Колко ў маняжы зламаласё, усё зубы паўляталі. Гр. КО'ЛЬБА, -аў ж. Ручка, якою прыводзіцца ў рух арфа, цэнтрыфуга. Кбльба ў руку рэжа. Гр. КО'ПА, -аў ж. Вялікая кучка канапель. Кону накрый, каб вяраб'ё ні абіралі насёня. Ст. C. КО'РАВАЦЕН Ь (ікораівацянь), -тняў м. Калодзежны журавель. Едн. К О 'СЫ, -аў толькі мн. Валасы (наогул). Заплюшч вочы, а то косы нападаюць, як стрыхчыму. Гp. КО'УТАЦЬ, -аю, -аяш незак. Глытаць (ваду) з асобым гукам пасля кожнага глытка. Як той конь — коўць-коўць — усё коўтая. Ст. C. 6 П. Сцяцко