Дыялектны слоўнік. З гаворак Зэльвеншчыны (1970). П. У. Сцяцко

КАЧО'ЛАЧКА, -аў ж. 1. пяшчотл. Кацёлка, Св. 2. Шпулька (нітак). Качолачкі ні хваціць на пальто. Вар. КАЧО'ЛКА, -аў ж. 1. Дыск, круг (з дрэва). кацёлка. Гр. 2. Гульня, калі адны пускаюць, а другія спыняюць (дошкаю) кадёлку. Bap. 3. перан. іран. Пра дужую, рухавую жанчыну. Яна табб.вёрст зь дзёсяць гтропдзя — качолка гэта. Ст. C. К АШ АРЬГЦ Ц А, -усё, -ысься незак. асудж. Мыцна (занадта многа i старанна). Гбдзі табб ўжэ кашарыцца, а то варона ўглёдзіць. Kp. К АШ АРЫ 'Ц Ь, -y, -ыш незак. 1. незад. Мыць. Сам ўсб кашарыць. А жопка нашто? Гр. 2. іран. Гатаваць. От ёп табе накашарыць. Варь'і лопяй сама. Ст. C. КАШ УТА' ж. Перхаць. Даўло ні мыўсё, кашути ў галавё много. Вар. КВАЦІРА'НТ, -аў м. Кватарант. Гр. К ВЯЛ ГЦ Ь, -ю. -іш незак. Даводзіць да слёз. ІІі квялі дзіця, хай лепяй забуляяцца. Kp. КЕЛБ, -аў м. Пячкур (рыба). Кёлба злавіў на чарвякіі. Едн. К І'Д К I (кіткі) прым. Спраўны (чалавек). Каб які кіткі чалавек, то ні валяліся п i гэтыя яблыкі, даў бы рады i йім. Ст. С. К ІЛА'ВЫ прым. Хворы грыжай, з кілой. Кілаваму німожно цяшко падымаць. Пл. КІ'ЛЕ (кілё), -яў н. Кілаграм, «іло. Мо с кілё масла будзя с таё сьмятаны. Гр. КШ Я'ТАК м. 1. Вада пры кіпенні; вар. Гр. 2. перан. Пра надта гарачае. О, ён табе кіпятак ёсьцімя, ні байіцца гарачаго. Ст. С. К ІРА УН ГЦ А, -аў ж. Руль (веласіпеда).От