КАСЦЯ'НКІ (касьцянкі), -аў зборн. Касцяіііцы (ягады): Kp. КАТА'ЦЬ, -аю, -аяш незак. Даставаць мёд з раліак з дапамогай цэнтрыфугі. ЯрКАУГА'Н, -оў м. i ж. абразл. Няўмека, «ячысты. Што яна табе люцко зварыць ёсьці, каўган гэта. Гр. Параўн.: к а ў г а ць — няўмела, з неахвотай мыць — в. Лукі Карэліцкага раёна. КАУІІЕ'РЫК, -аў м. Манжэта. Каўиерык кала рукі, a каўнер кала шыйі. Едн. КАЦАЛА'ПЬІ прым. 1. Касалапы, крывалапы. Гp. 2. перан. асудж. Той, у каго ўсё валіцца з рук. Hi давай гэтаму кацалапаму, а то i гэты сподак разаб'ё. Гр. КА'ЦПАИ, -аў м. i ж. зняважл. Нярашлівы, пяўмека. Нічагутко, як чалавёк, ні зробьць кацпан гэты. Ст. С. КАЦУБА' м. i ж. асудж. Той, у каго ўсё з -рук валіцца. От, кацуба, усе палміскі паразьбівала. Вар. КАЦЫ '-КАЦЫ '! выкл. Кіц-кіц. Вальк. КАЦЮ 'ТЫ, -аў 1. т о л ы іі м н. Ладачкі (гульня). Кр. 2. адз. Кацюта ж. грэбл. Канечнасці. Чаго ікацюты івыцягнуў —.ні прайсці? Гр. КАЧА'ІІ, -оў м. Катах (кукурузы). Какаруза нат расьцё, a качанэ ні сьпёюць. Зл. КАЧА'111K,-аў м. Спелы арэх, які самвылузваецца. Адных качанікаў торбу нарваў. Ст. C. КАЧАРГЕ'ШНІК, -аў м. Куток ля печы для пячных прылад; качарэжнік. Гp. КАЧА'ЦЦА, -аюсё, -аясься незак. Мерацца сілаю, дужацца. Нашто мне качацца, я i так вёдаю, што ты мінё пакоціш. Ты дужайшы. Ст. С