Дыялектны слоўнік. З гаворак Зэльвеншчыны (1970). П. У. Сцяцко

КАЛЮ'РКА, *аў ж. Памяшканне пры сенях для захоўванпя агародніны; паралельна ўжы* ваецца с ц ё п к а (гл.). Брушка ў каморцы на картоплях у куце ляжыць. Гр. КАНАГІЛЯ'НІСКА (канапляніоко) н. Поле, на якім раслі каноплі. Гp. Паралельна бытуе i к а н а п л я н і ш ч а, КАНАПЛЯ'НКА, -аў i -нак ж. Хустка (сярэдняга памеру, з моцнага матэрыялу). Kaнаплянку па хусцы завязваюць, кап цянлеіі было. Ст. C. КАНДЭ'Т: p а б i ц ь на к а н д эт — на скорую руку, абы-як, на тандэт. Дзе яны naciuiмуць, чаравікі гэтыя, рас на кандэт робляныя. Ал. К АІІДЭ'ТНЫ прым. Недабраякасны, тандэтны — зроблены на скорую руку, абы-як. Каб ні кандэтны, мо i купіў бы. Гр. КАМЧА' -аці (адз.) н. непаш. Конь. Ні.ма ніякаго канчаці, але i гэто ні конь. Ст. С. КАНЯНЯ', -яці (адз.) и. Каняка. Такбё каняня я б i задарам ні браў. Гр. КА'ПА, -аў ж. I. Капа. Кр. 2. Скураное покрыва хамута. Гр. КАПА'ННІК (капаньнік), -аў.й.Той, хтока* пае бульбу. Дауг. К А П А 'Ш ІІЦ А (капаньпіцз), -аў ж. Жанчына, якая капае бульбу. Капаньніцаў зь лзёсяць прышлб, то раз-два выкапаям картоплі. Вар. КАПА'ЧКА, -аў ж. Прыдада для капания бульбы; капач. Бяс капачкі, рукамі у нас ніхтб ні капая картопяль. Кр. КАПП'Ж I (ікапёш), *оу м. Коптар. Дзе я выям: цэлу міску с капяжом гэтае кашы наклала. Вар