Дыялектны слоўнік. З гаворак Зэльвеншчыны (1970). П. У. Сцяцко

ЗМ Ы 'Л ЬН ІК, -аў м. 1. Змылак (кусочак мыла). Kp. 2. Кубачак для брыцця. У змыльніку мыла німа, быў маленькі змыльнік, i той змылілі. Kp. ЗНАТУ'РАНЫ дзеепрым. Натурысты, натурлівы. Знатурапы конь, много ні наложит — затнецца i ні з мёсца, хоць забі яго. Bap. ЗНАТУ'РЫ ЦЬ, -y, -ыш зак. Знаравіць. Так знатурылі, што конь гэты ценю сванго байіцца. Пл. ЗН А Ч Ы 'Ц Ц А неэак. Карова значыцца — хутко ацёліцца. Гp. ЗН Я БО 'Ж Ы Ц Ц А (зьні'божыцца), -усё, -ысься зак. Прыняць пакорны выгляд. Зьнібожыўсё i садзіць, 'бадны, яік яго ўсярбуно i ініма тут. Ст. C. ЗО'БКА (зопка), -аў ж. Аброчная торба. У зопку сечкі каню набраў. Вальк. ЗРАК ЧЬГ, -ў, -чэш зак. Сурочыць, урачы. Кажуіць, яна можа зракчы дзіця. Bap. ЗРА'НЯ прысл. Зранку.З'раня дошч, a ўдзень пагода. Ст. C. ЗРУ'Ш АНЫ прылк Нада'рваны (пра чалавека). Яму німожно цяжко рабіць: зрушаны. Угр. ЗУБА'ЦЬ, -аю, -аяш незак. Вызначаць мацунак яйца, стукаючы аб зубы. Зубай ні зубай, a маб мацнейшо яйцо. Пл. ЗУХАВА'ТЫ прым. Фанабэрысты, задавака. О, ён быля c кім дружыць ні будзя — зухаваты такі. Kp. Лядзі, як нос задраў — зухаваты натто. Гр. ЗУХАВА'Ц Ц А, -хуюсё, -хуяеьея незак. З'адавацца, фанабэрыцца. Цяпёр добры, а патом станя зухавацца — ні падысьці будзя. Ce