Дыялектны слоўнік. З гаворак Зэльвеншчыны (1970). П. У. Сцяцко

 ◀  / 186  ▶ 
лога. Ідзі, сынку, на зёмку, хан мацяры рукі трохі адыдуць ат цябё. Ст. С. З'Ж Ы ЦЬ (жжыць), -ыву, -ывёш зак. Пражыць. От, век жжыў, а нічого ні бачыў, нідзе ні быў. Гал. З-ЗЛ: 0 З'-з а,п а г 6a ы — пакуль патода. Добро, што з-за пагоды сёно ўвабралі. Гр. ЗЗА'М АЛАДУ прысл. Замалада. Прьгвык ззамаладу да акуратнасьці - i няпёр натто акуратны мушчына. Яр. ЗЛ АЖ Ы 'Ц Ь I, -ў, -ыш зак. Адзець. Злажы новыя ганавіцы, рубашку, як на кярмаш паёдзяш. Гp. ЗЛ АЖ Ы 'Ц Ь І І: 0 3 л а ж ы ць в б к ам — задрамаць. Гp. ЗЛАП А'ЦЬ, -аю, -аяш зак. Злавіць. Курыцу сьвіня злапала i чуць ні задушыла. Кар. ЗЛ Е'Ц ІЦ Ц А (зьлёціцца) толькі у 3 ас. зак. Зрабіцца крыху цёплым, падагрэцца. Хай вала зьлёціцца, панду плане намачу. Св. З Л Ы Т А Ц Ь, -яш, -я зак. З'есці (пра гусей). Раз-два злыгалі i ішчэ дзюбы панастаўлялі — давай. Гр. ЗЛ Ы Д У 'Х, -оў м. Злыдзень. Такого злыдуха ішчэ ні бачылі на сьвёці. Пл. ЗМ АЛ ЯН К О 'СЦ І (з.малянкосьці) прысл. Змалку, змаленства, з дзіцячых год. Ен i змалянкосьці ўсё нёкі здохлы. Дзяр. Яшчэ змалянкосьці добро помню ўсё гэто. Кар. ЗМ АНУ'ЦЬ, -ў, -ёш зак. непаш. Звыкнуць, уцягнуцца ў што. Яг змануў поначы чытаць, так i ні хоча агонь запальваць. Ст. C. ЗМ АХЛЯВА'ЦЬ, -люю, люяш зак. Сказаць няпраўду, сылгаць, схлусіць. Слова ні скажа праўды, каб ні змахляваў. Гp
Нават дробная праўка будзе карыснай. Не стаўце знак націску, каб слова лепш знаходзілася праз пошук.

Дадатковыя словы

агбнь, ануць, ахляваць, зесці, зманўў, кўрыцу, лянкбсьці, намачў, нбвыя, п<ра, рўкі, трбхі, хбча, ывў
13 👁
 ◀  / 186  ▶