Дыялектны слоўнік. З гаворак Зэльвеншчыны (1970). П. У. Сцяцко

нянь. Халёра яе звагуя адзін, такую штуку, трэ, каб чалавек с гГяць. Гр. 2. Разбудзіаь. Дзе яго звагуяш, -само разаопаусё! Ал. ЗВАЛ Я'ЦЬ, -яю, -яяш зак. асудж. Зрабіць непригодным, запэцкаць, не носячы. Ішчэ навюткі пінджак, а зваляў, глядзёць німа на што. Г ал. ЗВАНО'ЧКК -зу адз. з в а н о ч а к м. Званеи (расліна). Гр. ЗВОН, -оу м. Частка драўлянага вобада (у коле воза). 3 гэтае чачоткі добры звон будзя, якраз дзьве сьпіны захваніць. Ст. С. ЗВУЧЫ 'Ц Ь, -у, -ыш зак. Прывучыць. Як звучылі цяля с пальцаў ссаць, так i ні хоча іначай. Св. ЗВЯГАВА'ЦЬ (зьвягаваць), -гую, -гуяш незак. Звягаць. Нёшто сабака зьвягуя, мо дзе хто ідзе да нас? Кр. Зьвягуй ні зьвягуй — ніхто цябе пi слухая. Вар. ЗВЯ ЗЦ Г (зьвясьці), -у, -еш зламоўн. Ударыць. Каб зьвёс палёнам, то ні скакаў бы, як пятух, бііша. Гр. ЗГАМ БАВА'ЦЬ, -бую, -буяш зак. Зганьбаваць. Такія яблыкі згамбаваў! Лёпшых ні будзя! Кр. ЗГА'П ІЦ Ь, -плю, -піш зак. Празяваць. O, згапіў, што прадаў паршука за такія грошы. СёHi боляй узяў бы. Даўг. ЗГО'М ТАНАЕ (згомтало) дзеепрым. ІІязгорнутае, кінутае абы-як, скамечанае. Дзе яно ні патрэцца, яг згомтано ляжало, ycś пакамячано, прасаваць трэба. Гал. ЗГО'М ТАЦЬ, -аю, -аяш зак. асудж. Пакласці абы-як, не згарнуўшы. Німа, каб акурат