Дыялектны слоўнік. З гаворак Зэльвеншчыны (1970). П. У. Сцяцко

нісмашныя грушы! Пл. Цяплб ў хаці, так збабялі картоплі. Гp. ЗБАБО'УЧЫЦЬ, -y, -ыш зак.зламоўн. Ударыць чым цяжкім. Свіным мялам яг збаббучыла, гаш закульгаў. Ст. C. ЗБАМ БЕ'РЫ Ц Ь, -у, -ыш зак. незад. 1. Падііяць цяжкое (на плечы, на воз). Лёдзьвя збамбёрылі трайіх камёль той на пярадок. Ст. C 2. Спухнуць. Усю руку збамбёрыло, мусіць, заражэнё. Гp. ЗБЛ АЖ А'ЦЬ, -аю, -аяш зак. Пахуднець. Зблажаў за хваробу, а так быў сыты. Вар. ЗБРО 'Й НЫ прым. Задзірысты. O, ён зорбины, зь йім ні патаварышкуяш дбуго. Даўг. ЗБРУХІТА'ЦЬ,-хічаш,-хіча зак. непаш. Стаптаць (пра жывёлу). Ноч ні даглядаў, так чысто зорухіталі той хвост картопяль. Гал. ЗБ Р Ы 'Д ЗІЦ Ь, -джу,-дзіш зак. З'ганіць, злаяць, нарабіць брыдкасці. Лёпяй ты ягб ні зачапай, а то зорыдзіць. Ал. ЗБРЫ 'Д Н У Ц Ь, -у, -яш зак. Надакучыць, зорыдзець. Збрыдня казаць, а ён ні панімая ішчэ. Вальк. ЗБУ'РЫ Ц Ц А,-русё, -рысься зак. непаш. Сабрацца, нечакана кінуцца што зрабіць. Чагб вы збурыліся усе? Пасядзёця ішчэ! Кр. Дзе ты йіх асадзіш, яг збурыліся дахаты. Гр. ЗБУ'ТЛЕЦЬ (збутляць), -ляя зак. Збуцвець. На балоці чысто збутляла дзяравіна. Даўг. ЗБЫ ТКАВА'ЦЬ, -ткую, -ткуяш незак. Жартаваць. Хай збыткуюць, рас ні злуё. Гp. Зь ягб можно збыткаваць, ён ні злуё. Ал. ЗВЫ 'ТК І, -аў толькі мн. Жарт. Усё збыткі стрбиіць з малого. Ал. I ён збыткі любіць. Kp. ЗВАГАВА'ЦЬ, -гую, -гуяш зак.незад. І.П ад5 П. Сцяцко