Дыялектны слоўнік. З гаворак Зэльвеншчыны (1970). П. У. Сцяцко

ЗАНЯ'ТНЯ ж. Занятак. Як занятні німа, то ўсяка халёра ў голаў лезя. Пл. ЗАНЯ'ЦЬ, займу, -еш зак. Забраць (да сябе ў хлеў чужое быдла). Як папускаў у шкоду, то занял!, цяпёр выкупляцімяш хіба. Гр. ЗА'ПЕК (запя«), -аў м. Запечак. Вар. ЗАП ІВА'Ц Ь, -аю, -аяш незак. Заручаць. Хутко вяселё будзя — Надзю Настусіну запіваюць. Г ал. ЗАШ РА 'Ц Ь: з а п i р а 'Ц ь д ух — не даваць гаварыць (зламоўн.). I слова ні скажаш, дух запірая табё. Ст. С. ЗАП ГЦ Ь, -ті'ю, -п'ёш зак. Г л. з а п і в а ц ь. Ужэ запілі, шыкуйся на вясёлё. Кр. ЗА П Л А Ц ГЦ Ь, -чу, -ціш зак. Адмовіцца выйcui замуж, пакрыўшы кошт заручынаў. Вясёля ні будзя — заплаціла. Гр. ЗАП Л ЕХА ВА'Ц Ь (запляхаваць), -яхую, -яхуяш зак. Замасціць, заткнуць (адтуліну); занесці (снегам). Ніяк трубы ні ачышчу, так запляхаваў смёцям. Вар. Запляхаваў сьнех усё ямэ. Дзяр. ЗАП Н Х'Ц Ц А, -ўсё, -ёсься зак. Абвязацца (на скорую руку). Запніся трохо чым, каб ні гэдык пырскало, i ідзі памагай. Вар. ЗА П У СЦ ГЦ Ц А (занусьціцца), -ушчусё, -ўсдісься зак. Далёка зайсці (пры пасьбе кароў). Пат Курыны запусьціліся, то хутко ні прыжануць кароў. Гр. ЗАПЯКА'ЦЦА,-аюсё, -аясься зак. Загараць. Пёдзя запякаяцца на сонцы. Даўг. ЗАФ А прысл. Скора; зараз. Пачакай тро.хі, я зара прыду. Ст. С. ЗАРА'НЕ (заранё) прысл. Загадзя, зараней