яліны). У сю хату заквёчваюць, як сьвято находзіць. Вальк. ЗАКОТЫ, -аў толькі мн. 1. Маінжэта. Заботы ў сароццы паадрэзван — абабіліся. Kp. 2. Абшлаг (завернутая частка калашын). Ганавіцы закароткія — трэ закоты атпусьціць. Гр. ЗАЛАБ (залап) прысл. Узяўшыся за чубы. Як шчубіліся залап, гаш чубэ трашчаць. Kp. ЗАЛАПІЦЬ, нплю, нп'іш зак. Пастаівіць латку (у адзенні), залатаць. Залапіла хлопцу raнавіцы. Пл. ЗАЛЯГАЦЬ, -аю, -аяш незак. 1. Напружвацца ў рабоце. Нашто так залягаць, хіба работа ў лес уцячэ? Kp. 2. Моцна брахаць. Сабака гаш залягая. Mo дзе зладзёі лёзуць? Гp. ЗАМАЛАДЫ ' прым. Зарэдкі (хлеб). За.чалады быў i сьсёўсё. Ал. ЗАМЕЖАК, -жкаў м. Уэмежак. Наза'мёшку трава парасла, хоць ты касі. Ce. ЗАМУЛЬДАВАЦЬ, -дую, -дуяш зак. устар. Зарэгістраваць. Хадзіў у сяльсавёт дзіця замульдавашь. Kp. 'ЗАНАВЕ'СКА, -аў ж. Фіранка. Завёсь занавёскаю акно. Гр. ЗАНЕМАГЧЫ (занімахчы), -гу, -жаш зак. Абнядужаць, абнемагчы. Як занімагу, то i вады лошкі ні падасі — такая добрая! Пл. ЗАНУДА, -аў м. i ж. зламоўн. Той, хто cyмуе, незадаволены чым. Такі ўжэ зануда, што нічым ні ўгодзіш яму. Гр. ЗАНЯДЗЕЛЯВАЦЬ- люю, -ляяш зак. Застацца на нядзелю. Мало сыботы, так занядзёлявала ішчэ. Kp