Дыялектны слоўнік. З гаворак Зэльвеншчыны (1970). П. У. Сцяцко

ЗАД А'Ц Ц А, задасца толыіі ў форме 3 ас. іў прошлым часе, зак. Удацца, стаць удалым. Яг задасца, то i без дражджэй добры хлеп жывё. Гр. ЗАДЖ /А'ЦЬ, -аю, аяш зак. жартаўл. Зайcui, прыйсці. Баяўсё, каб ні сьцямнёло, то раздва заджгаў дахаты. Bap. ЗА Д Ь ІТ А Ц Ь,-аю, -аяш зак. Забіцца, затахкаць (пра сэрца). Задыгало сэрцо, нібось, як падбёх? Ce. ЗАЗРО'Н ІК, -аў м. Зайздроснік. Зазронік гэты нігды нічого ні дасьць. Гр. ЗАЗРО 'Н ІЦ А, -ніц ж. Зайздросніца. Дзяр. ЗАЗРО 'НЫ прым. З'айздрооны. От зазроны. ні крошкі ні дасьць, хоць ты ўвамры. Cr. C. ЗА'ЗУБЕНЬ (зазубянь), -бняў м. Рэгулятар (y плузе, спружыноўцы). Зазубянь ніско — плух натто глыбоко лёзя ў зёмлю. Даўг. ЗА'Й М ІСТЫ прым. Такі, якім можна зрэзаць за раз многа сцяблоў (пра серп). Займістым сярпом хучэй жаць. Ст. C. ЗАЙ ЧЫ 'СК А (зайчыско), -аў незад. Заяц. Усё прысаткі пааб'ядаў зайчыско гэты. Гp. ЗАКАЛЕ'НЫ прым. асудж. Надта жорсткі, злосны. Закалёны нёмяц: ці прасі, ці малі — нічого ні паможа. Гp. ЗАК А 'ЧА НЫ дзеепрым. Закасаны. Закачаны адзін рукаў, a другі не, i так ходзійь! Kp. ЗАКАЧА'ЦЬ, -аю, -аяш зак. Закасаць. Закачаць трэ рукавэ, каб ні памачыў. Ст. C. ЗАКВЕ'ЧАНЫ дзеепрым. Упрыгожаны, з кветкаміі. Як на вясёлі, то ўсе заквёчаныя: i малааьія, i ішафя'ркі. Гр. ЗАКВЕ'ЧВАЦЬ, -аю, -аяш нсзак. Упрыгожваць (кветкамі, дзеразою, галінкамі бярэзіны