Дыялектны слоўнік. З гаворак Зэльвеншчыны (1970). П. У. Сцяцко

Каб заранё сказаў, мог бы лры'нясьці, а так ні ўсьпеў. Зл. ЗАРВА 'Ц Ь, -рве зак, безас. Зацяць. Якуглёдзяў іміне, то яг зарвало, а то ўсё хваліўсё i 'хваліўсё. Гр. ЗА СВЯ 'Д Ч Ы Ц Ь (засьвяччыць), -вяччу, -вяччыш зак. Пасведчыць, засведчыць. Як засвячу, то i іцябё, злыдуха, пасадзяць. Ст. C. ЗАСГНІ'ЦЬ, -ю, 4ш зак. Забяліцьу надта недастатковай ступені. Адно засініла — i еш, кажа, зацёрку. Хай сама есьць! Гр. ЗА'СМ АРГА, -аў ж. 1. Своеасаблівы вузел, зашмарга. Засмаргу лёхко разьвязаць. Kp. 2. перан. Пятля. Каб яго засмарга ўзяла, як ён усё забраў. Ст. C. ЗАСМ АРГН У'Ц Ь, -ну, -ёш зак. 1. Завязаць зашмаргай. Kp. 2. Заціснуць пятлю. Засмаргнуць мацнёй трэба, а то пятля атходзіць. Гр. ЗАСТЭ'М П ЕЦ (застэмпяц) -пцаў м. 1. устар. Намеснік. Нёкалі ён быў застэмпцам судзьі. Дзяр. 2. жартаўл. Намеснік. Хай мой застэмпяц кажа, я паслухаю. Гp. ЗАТНУ'ЦЦА, -ёцца зак. Занатурыцца (пра каня). Гp. ЗАТРУСІ'ЦЬ, -ушу,- ўсіш зак. Заларушьщь. От трохі сьмёцё затрусіў сьнех. Bap. ЗАТУ'РЫ Ц Ь, -y, -ыш зак. жартаўл. Занесці. Лёдзьвя затурылі, гэдулькі каўбас у рашку наклал!. Гр. ЗА'ТХЛЯ ж. Затхлаоць. Хоць ты ў хату тую ні захоць, затхля такая. Гp. ЗАУСКУДЫ прысл. Заўсёды, увесь час. En заўсюды такі нівясёлы быў. Ce. ЗА'УШ А прысл. 3'аўсёды. Заўша хутчэй за ўсіх паёсьць i ашчэ паглядая. Зл