Дыялектны слоўнік. З гаворак Зэльвеншчыны (1970). П. У. Сцяцко

 ◀  / 186  ▶ 
старажытнага апалучэмня «зычлыя + ь/»: насёнё, раля, ружё, чытанё; галосны у на месцы ы ў канчатках прыметнікаў (дзеепрыметнікаў, займеннікаў i лічэбнікаў): у ндвум, на нашум, у сёмум, у пяраплёцянум; закрытыя галосныя o, e (гэтая асаблівасць гаворак па тэхнічных прычынах у слоўніку не перадаецца); канчатак -e (-э) у назоўным-вінавальным склонах назоўнікаў мужчынскага i жаночага роду (у націскным становішчы) ł: братэ, разарэ, ваўкё, хутарэ, каравэ; сцягнутыя формы прыметнікаў (дзеепрыметнікаў, лічэбнікаў, займеннікау) у лазоўнымвінавальным склонах: нова (хустка), цёплу (зіму), сёму (штуку), вырабляну (зямлю). Формы будучага складанага часу часта ўтвараюцца пры дапамозе старажытнага дзеяслова иметь, які зліваецца з інфінітывам: рабіціму, рабіцімеш, стаяцімуць, пісаціму, гуляцімяш. БУДОВА СЛОУНІКА, МАТЭРЫ ЯЛ. УМОУНЫ Я АБАЗНАЧЭНН1 I СКАРАЧЭННІ Значэнні дыялектных слоў растлумачваюцца шляхам падбору адпаведнікаў літаратурнай мовы а'бо тлумачайца аліісальна. Пры дублетных парах робяцца адсылкі да больш ужывальнага слова. 1 Пра марфалагічныя рысы гэтых гаворак гл. наш артикул «Марфалагічныя асаблівасці гаворак Зэльвенскага раёна Гродзенскай вобласці» (Працы Інстытутл мовазнаўстЕ.а АН БССР, вып. VIII, 1961, стар
Нават дробная праўка будзе карыснай. Не стаўце знак націску, каб слова лепш знаходзілася праз пошук.

Дадатковыя словы

або
18 👁
 ◀  / 186  ▶