Загалюўінае слова даецца ў арфаграфічным напісанні, a ў дужках пасля яго — вымаўленне слова, калі яно не супадае з напісаннем. Для ілюстрацыі значэння слова прыводзяцца ўірыўюі (оказы) мясцовай мовы, зал'іс іх даецца ў спрошчанай транскрыпцыі, набліжанай да арфаіграфі'чнэга тесьма. Выбухны г абазначаецца літарай Г, г. Мяіюкасць перад зычнымі i ў канцы слова абазначаецца мяккім знакам, перад галоснымі — літарамі e, ё, ю, я, i. У слоўнік уключаны словы, не зарэгістраваныя «Беларуска-рускім слоўнікам» 1962 г. 3 зарэгістраваных падаюцца толькі тыя словы, якія ў БРС маюць іншае значэнне ці памету абласное. Да некаторых слоў прыводзяцца фразеалагізмы, у складзе якіх яны ўжываюцца. Адны з дыялектных слоў адрозніваюцца ад агульнапашыраных.цалкам, другія — значэннем, трэція — словаўтваральнымі марфемамі (параўн: падваротня i падваротніца), чацвёртыя — формай роду (каромысел i каромысла), пятыя — фанетычным складам (nepci i персці. штурхаць i штырхаць). 3 граматычных памет даюцца: у назоўніках — род, у дзеясловах — трыванне, да астатніх часцін мовы — іх назва. У дзеясловах даюцца формы першай i другой асобы адзіночнага ліку або трэцяй, калі слова ўжываешца толькі ў 3-й асобе; у назоўніках — форма роднага склону множнага ліку. Закончанае i незакончанае трыванні дзеясловаў, якія адрозніваюцца прыстаўкамі (зрэдку — суфіксамі), падаюцца асобнымі артикулами Калі слова ўжываецца як стылістычна афар
Дадатковыя словы
арфаіграфічнэга, заліс
22 👁