Дыялектны слоўнік. З гаворак Зэльвеншчыны (1970). П. У. Сцяцко

топлі, a драпачом разграбаяш зёмлю, i пясок астаёцца, a картоплі выграбаюцца. Ст. C. Д Р А 'П Ц І, -яў толькі мн. Toe, што i д р а па ч. Драпцямі капаям картоплі, ні рукамі. Едн. Драпці ў кузьні зрабіў — картоплі капаць. Кар. Д РАП ЧА'К, -оў м. устар. Від брычкі. Гр. ДРАУН У'Ш К І, -аў толькі мн. Дровына распадку. Едн., Кар. Д РО'Н АК, -аў м. 1. Тоўстая палка, яконзакрываюць ухляве выхад з дзвярэй. Гр. 2. Мсталічны вал, што злучае малатарню з прывадам. Ст. С., Гр. ДРУЖ БА'НТ, -аў м. Сябра маладога ў час вяселля; шафер, дружно. За дружбанта Мішы ёгдзіў. Ст. С. Часцей ужываецца ш афер. Д РУ Ж Ы 'Н А, -аў ж. 1. устар. Сям'я. Вёлька дружына, ядакбу хватая. Гр. 2. Трупа, брыгада. Каб дружынаю, да вёчару жжалі п. Ст. С. ДРЫ іГВА' ж. В ia справы— халоднае, квашаніна. 3 нох i галавы дрыгву варыла. Гр. Д Р Ы Н, -оў м. Кіёк, дручок. Едн. Д Р Ь ГСЛ I (дрысьлі), чяў толькі мн. грэбл. Нямоцны матэрыял. Што ты з гэтых дрысьляў шыцімяш — разьлёзуцца шыючы. Гр. ДРЭ'Й М А ж. жартаўл. Кампанія, трупа, брыгада. Усё дрэймаю як выйдзям — за дваньні выкапаям тваё картоплі. Ст. С. ДУБАЛЬТО'УКА, -бвак i -каў ж. Хустка — вялікая суконная. Дубальтбукаю i плёчы акрыяш, ні аднб голаў — i няплёй будзя. Вальк