Дыялектны слоўнік. З гаворак Зэльвеншчыны (1970). П. У. Сцяцко

Д У Б ІН А ' ж. зборн. Дубняк. У дубінё натто сіняке растуць. Гр. Д У 'Н Д ЗІЦ Ь (дуньдзіць), -джу, -дзіш незак. жартаўл. Ссаць. Ніц есьці ні хоча, адно ўсё дундзіць цыцку. Bap. Д УРЛ Л Е'Й, -яў м. Дурань. От дуралёй, адно сьмяёцца i сьмяёцца. Ал. Д УРАЛ Е'ІН А (дуралёйіна) м. узмацн. Д урань, дурачына. Ст. C. ДУРАТА' ж. незад. Клопат. Вазьмі дзііця да сябё, то дураты колькі трэба адно. Kp. Д УРН І'Ц А ж. незад. Дарэмшчына, дармавое. Саўсім за дурніцу прадаў яблыкі. Гр. Д У РЬ ГЦ А, -аў ж. Дурная, дурніца. Хто з гакою дурыцаю жыцімя. Ст. C. ДУРЭ'Ц,-рцоў м. Дурань. Нёкі дурэц, ні чалавёк з розумам. Гр. Д Ы ГА'ТЬІ прым. 3 доўгімі нагамі, цыбаты. От пятух дыгаты ў Настулі. Ст. C. Д Ы Т А Ц Ь, -ая незак. Мощна'біцца ('ітрасэрца). Як трохі параблю боляй, так i дыгая сэрцо. Kp. Д Ы Т У С Ь, -яў м. жартаўл. Цыбаты. От выцягнуўсё, большы за бацька— дыгусь гэты. Ст. C. Д Ы 'К ТА ж. Фанера. Дыктаю абаб'ю сьцёнку. /. Д Ы 'Л Я, -яў ж. Адна з дзвюх рамаў варштата. Дылі паставіў, a тагды навби i астальнбё прычапляй. Гp. Д Э'БАЦ Ь, -аю, -аяіш незак. спагадл. Ісці, дыбаць. От які зь ягб хадок. Дэбая крышачжу кала даму. Гр. Д Э'К А (дэко), -аў н. Дэкаграм. Што там, яг дэко ні даважыла! Гр