Дыялектны слоўнік. З гаворак Зэльвеншчыны (1970). П. У. Сцяцко

Д ЗЯРН О'УК А, -аў ж. устар. Чапец (галаўны ўбор). Бало дзярноўку на галавё насілі. Ёдн. ДЗЯУ/'АЦЬ, -аю, -аяш незак. 1. Пабрэхваць. Нёшто наш Лыско дзяўгая! Гр. 2. зняважл. Гаварыць, напамінаць. Годзі ўжэ дзяўгаць, я i так ведаю, што мне трэба рабіць. Kp. Д ЗЯ Ц ГСК А, -аў толькі мн. зборн. непаш. Дзеці, дзетвара. Чысто ўсю моркву павылупвалі дзяціска гэтыя! Гр. Д Л У'БАЦ Ь, -аю, -аяш незак. незад. Калупаць, іпароць. Hi длубай, накрышыў i так сыру гэтаго на землю! Ст. С. Д РА'БА, -аў ж. 1. Від іпавозкі, драбы. Запрох у драбу. Kp. 2. Кляча. Хіба на мыло здаць драбу гэту? Вар. Д РАБІ'Н А, -аў ж. 1. Лесвіца, драбінкі. Па драбіні палёс на хату. Ст. С. 2. Частка воза, якая навешваецца на ручкі. Паскідаям адну, другую драбіну i гнаянкі пазакладаям, па гной ёдучы. Гр. 3. Яслі — у выглядзе драбінак — для кармлення авечак. Пяраёдзіны ат каровы выняў i авёчкам за драбіну кінуў, хай пярабіраюць. Св. Д Р А Б Я СЦ Е ' (ідра'бясьцё) н. зборн. Жзрдачкі для прымацавання саломы (да латаў) пры накрыцці страхі. Драбясы'.ё ёсьцяка, салому i дупцэ нясі — i будзям крыць СЬВІНІНЯЦ. Ст. C. Д РА Б Я 'СЦ ІН А (драбясьціна), -аў ж. Адна такая жэрдачка. Кінь драбясьціну на стрэху мне! Гр. ДРАМ А'К, -бу м. жартаўл. Хвост вепрука (як мяса). Куцю з драмаком зварыла. Гр. Еш драмак, каб за прасьніцаю ні драмала. Ст. C. Д РАП А'Ч, -бу м. Кэпач (мае выгляд pacстаўленых трох пальцаў). Гакаю сячэш кар