ГУ'ДЗІЦЬ, -ажу, -дзіш незак. Паказіваць у кепскім выглядзе, бракаваць. Hi гуцыця вы яго, ён добры хлопяц. Гр. Натто гудзіць М аню. Кажа, кепска для яго дзёўка. Kp. ГУЖ ВЬГ (гужвэ), -оў толькі мн. Аснова саімаіробнай тілеценай бараіны (звязвае зубы). Гужвэ рвуцца, i зубы выпадаюць. Едн. ГУЗЕ'Л, -злоў м. 1. Вузел. Гузлом ні завязвай, лёпяй засмаргаю, кап хутко разьвязаць. Пл. 2. перан. зняважл. Малы, недарослы. Саўсім малы — гузёл некі. Kp. ГУЗЛ ЬГ (гузлэ), -оў толькі мн. груб. Вочы. Гузлэ вытрашчыў i енчыць! Гp. ГУ'КАЦЬ, -ая незак. Пакрывацца (пра свінню). Bap. ГУ'Л Д А, -аў ж. 1. Шышаік, гуз. Нека гулда нарасла на локді. Вальк. 2. перан. Від прычоскі. Гулду на галавё навязала. Kp. ГУ'НА м. i ж. Пустаслоў. Калі ты пярастаняш малоць, гуна? Бочку арыштантаў нагаварыў i так. Гр. ГУ'НЬДЗЕКА (гуньдзика i вуньдзяка) часу. Вунь. Kp. ГУ'РА, -аў ж. Гурба (снегу). От вёлькія гуры панадувало кала плоту. Даўг. ГУРКАВІ'Н НЕ (гуркавёнё) н. зборн. Сцябло (i лісце) агуркоў; агурочнік. Гуркавёнё нат ні благбё, a гуркбу німа — пустаньвёт адзін. Яр. ГУСА'ЧЫ Н А ж. Мяса (з гусака). Гусака засёк, гусачыны зварымо. Гp. ГУСЦ І' (гусьці), ігудзё, толькі ў 3 ac. незад. Балець ад стомы (пра ногі, рукі, галаву). Хай йіх халёра, з грыбамі гэтымі, гаш ногі гудуць
Дадатковыя словы
вўньдзяка, гудўць, гузел, гузлбм, гукаць, гуньдзека, гура, гуркавін, гуркбў, гўдзіць, гўлда, гўлду, гўна, гўньдзйка, гўцыця, зўбы, лбкді, малбць, рвўцца, хўтко
11 👁