Дыялектны слоўнік. З гаворак Зэльвеншчыны (1970). П. У. Сцяцко

ГРАЗё 'ТА ж. Гразішча. Яг дошч лрбидзя — гразёта, хоць ты с хаты ні вылась. Гp. ЛРАМУ'Ш КА, -шок i -каў ж. Крэмень. От йіскры ляцяць, яг грамушка гострая i сяканёш крэсівам. Гp. ГРАНАТО'ВЫ прым. Цёмна-сіні. Натто dні, гаш гранатовы цьвет. Kp. ГРАЦКО'УЕ (грацкбуё) н. І.Салома грэчкі. Bap. 2. Поле, на якім расла грэчка. Kp. ГРАЧЫ Н А' ж. Грэчіка. Грачына добро poдзіць. Едн. ГРУДАВО'Е (грудавоё) прым. Сена з груда. Накасіў ні мало, аднаго грудавого больш як вос будзя. Ст. C. ГРУЗА'УКІ, -каў i -вак адз. г р у з а ў к а ж. Дробныя нераецёртыя кусочкі бульбы ў бульбяным пюрэ. Грузаўкі на язык пападаюць — кепско патаўкла картоплі. Гр. ГРУМ А'ДА, -аў ж. Натоўп, гурт, чарада, маca. Грумада людзёй, то дзе там ціхо будзя! Kp. Ваўкё на грамніцы грумадамі ходзяць. Bap. ГРУНТ прысл. Галоўна, важна. Яму грунт хату паставіць, a хлёў i налёто зробіць. Ст. C. ГРЫ Б (грып), -оў м. Баравік. Казякбу много, a грыббу ішчэ німашака. Bap. ГРЫ ВА'Ч м. Гатунак аўса — з тоўстымі каласамі. Гр. ГРЫ 'Ж А ж. Згрызота. Ад гэгае грыжы сьвет ні мілы. Ce. ГРЫ 'КА ж. Грэчка. 3 грыкі мёт натто омашны. Гp. ГРЫ 'М АР, -аў м. пяшчотл. Жэўжык. Хадзі сюды, мой ты грымар. Гр. ГРЬІЧА'НІСКА (грычаніско) н. Toe, што i г р а ц к о ў е (y 2-ім знач.). Kp