Дыялектны слоўнік. З гаворак Зэльвеншчыны (1970). П. У. Сцяцко

 ◀  / 186  ▶ 
ГО 'ЛЫ прым. 1. Няўзороены (пра вока). Голым вокам мох зацьмёнё сонца бачыць. Гp. 2. Пусты. 3 голымі рукамі ні пойдзяш на paдзіны! Ст. C. ГО 'М Д Ж Ы Ц Ь, -y, -ыш незак. жартаўл. Есці; комчыць. Чаго сухама гомджыць, бяры малаком запівай — смашней будзя. Гр. ГО'МТАЦЬ, -аю, -аяш незак. асудж. Класці абы-як, не згортваючы (пра адзенне). Німа, каб акуратнянько злажыў адзежу да ў сундук палажыў, a гомтая. Дзе яна ні патрэцца! Гр. ГО'РАЧ ж. Надта горача; гарачыня. Од горач на дварэ. Як у гаршку варыць. Kp. Велька горач i лётась была. Ст. C. ГО'РБА, -аў ж. Куча. Картоплі ў горбу канаям, a тагды ў мяхё зьбіраям. Гр. Скідай камёнё ў горбу. Гал. ГО'РКІ прым. незад. Недарослы, хто яшчэ мала разумев; малакасос; ужываецца часцей як узмацняльнае слова. Куды яму ў школу — яшчэ дзіця горко. Ст. C. ГРАБЕ'ЛЬН Я, -яў ж. Конныя граблі. Едн. ГРАБЕ'Н НІК (грабёныіік), -аў м. Грабец. Kp. ГРАБЕ'Н Н ІЦА (трабёньніца), -аў ж. Грабец-жанчына. Гр. ГРАБІ'ЛЬНЯ (грабільнё), -яўн. Дзяржанне ў граблях, грабільна. Bap. ГРАБІНА' ж. зборн. Грабняк. У грабінё много грыббу, сінякбу. Ce. ГРАБЛІ'Ш ЧА (граблішчо), -аў н. Грабільна. Гр. ГРА'ДКА (гратка), -аў ж. Насценная шафа для п а суды. На араццы палмісак, вазьмі, як капусту налівацімяш. Ст. C
Нават дробная праўка будзе карыснай. Не стаўце знак націску, каб слова лепш знаходзілася праз пошук.

Дадатковыя словы

бўдзя, гаршкў, гблымі, гбмтая, гбрач, гбрко, гомтаць, горба, горкі, грабельн, грабен, грабільня, градка, грыббў, капўсту, картбплі, няўзброены, сундўк, сінякбў, ямў
11 👁
 ◀  / 186  ▶