Дыялектны слоўнік. З гаворак Зэльвеншчыны (1970). П. У. Сцяцко

ГЛ Ы К А'Ц Ь, -аю, -аяш незак. Глытаць. Глыкай, ні трымай у році. Ст. C. ГЛ Ы Н У'Ц Ь, -ў, -еш зак. 1. Глытінуць. Kp 2. перан. груб. Падзець, закінуць што так, што цяжка,ці зусім няможна адшукаць. Дзе ты глынуў сваю шапку, што ніяк ні знойдзяш? B a p. ГЛЭ'М АЦЬ, -аю, -аяші незак. Есці, хапацьна хаду (траву — пра кароў). Kp. ГЛЮ З (глюс) м. Плесня (на скуры сала). Глюс сскрабі с сала i еш. Гр. ГЛЮ 'ЗНУЦЬ, -ня толькі ў 3 ac. Пакрывацда плесняй, «глюзам» (гл.). У расцы сало глюзьня, трэба вёшаць апольцамі. Гp. ГНАЦЬ, ганю, гоніш незак. Даставаць мёд з рамак з дапамогай цэнтрыфугі. Дзяцько мёд гоні.ць, i пчолы ні даюць праходу, так тнуць. Bap. ГН АЯВЫ ' прым. Прызначаны для гною. Г наявымі віламі разьбіваю (гной). Kp. ГНАЯ'НКІ, -аў адз. г н а я н к а ж.\. Дошікі, што ставяцца за мест драбін пры возцы гною. Бяз.пнаяінкаў яг пной вазіцімяш? Гp. 2. толькі мн. Павозка для возкі гною. У гнаянках на кярмаш ні паёдзяш. Kp. ГН Ё'Ш К, -аў м. зняважл. Сутулы, сагнуты. Які гото кавалер — гнёнік нёкі. Дзяр. ГНІЛЯ'К, -оў м. зняважл. Хваравіты. За гэтым гніляком усё жыцё пакутую. Гр. ГН Э'М БІЦЬ, -молю, -мбіш незак. асудж. Біць, таўчы, караць. За што ты гнэмбіш гэто дзіця? Яно i так нідошло. Bap. ГНЯН У'ЦЬ, -ў, -ёш зак. Моцна ўдарыць. Хацёў за'біць, яг глянуў. Ст. C. ГОЙСЬ! выкл. Toe, што i а ю с ь к i. Гр