Дыялектны слоўнік. З гаворак Зэльвеншчыны (1970). П. У. Сцяцко

ГЕ'Л ЗАЦЬ, -аю, -аяш незак. Кілзаць. Трэ гёлзаць, а то можа панясьці з возам — i касьцёй ні пазьбіраяш,— вогір такі. Гр. ГІБА', гі'П ж. Мера ma даўжыні асновы ці палатна (прыкладна 4—6 м); губка. Гібу за дзень вытку, яг заранё ўстану. Kp. Пяць rm аснавала. Гp. ГІБА'ЦЬ: гі ' баць к а р а в а й — мясіць, рабіць каравай (ляпіць шышкі, кветкі). Гр. ГІЖ А'Ц Ь, -ыць толькі ў 3 ac. Кішэць. A што там людзёй тых было, гаш усё мёсто гіжало. Дэяр. ГІ'ЗН УЦ Ь, -y, -яш. незак. Кіснуць. I чаго ён гізьня, як настаня ранак? Гp. ГГРА ж. жартаўл. Валасы, чуб. За г»ру як вазьмусё — куды хоч завяду. Bap. Усю гіру апстрыгла. Kp. ГІРО 'С м. жартаўл. Дрэйнаясграва, варьгва. Хіба гэтаго гіросу (пра зацерку) наясіся? Kp. ГІ'Ц Ц АЛ Ь, -цляўл. 1. Сабакар.іГіццаль бало сабак лавіў. Гр. 2. Гарэза, свавольнік, riцаль. Буду біць гіцля малого, харошаго. Kp. 3. устар, жартаўл. Вешалка (у адзенні). Kp. ГЛА'БАЦЬ, -аю, -аяш незак. незад. Мацаць. Чагб глабаяш? Па руках надаю! Гр. ГЛІВЕ'ЦЬ,-ёю, -ёяш незак. незад. Мерзнуць, калець (пры сырым надвор'і). Чагб на полі глівёць у такую нігадзіну? Ехаў бы дахаты! Ст. C. ГЛ ІН Я'Н ІК,-аў м. Гліняная пасудзіна (гаршчок). Bap. ГЛУХЯНДЗЯ' ж. Глушак (пра жанчьшу). Kp. ГЛУШ М А'Н, -оў м. Глушак, глушэц. Нігды нічого адразу ні пачуя. Трэба моцно крычаць глушману гэтаму. Гр