Дыялектны слоўнік. З гаворак Зэльвеншчыны (1970). П. У. Сцяцко

ГАРБУЗЯНЯ', -нятаў н. пяшчотл. Пра малое дзіця. I як ні любіць гарбузяня гэто. Kp. Забяру с сабою, гарбузяня, цябё. KpГАРКАЦЕ'ЧА ж. узмацн. Пра надта горкае. Халёра яё ёсьцімя, тую рэцьку — гаркацёча такая! Гp. ГАРЛА'Ч, -оў м. абразл. Той, хто бярэ горлам. Kp. ГАРМ О'НІК, -аў м. Малы (губны) гармонік. От харашо граюць: стары на гармоні рэжа, а сын на гармоніку выцілінквая. Гр. ГАРМ О'НЯ, -яў ж. Гармонік. Купіў гармоню, за музыканта вучыцца. Вар. ГАРМ У'Ш КА ж. Ежа — накрышаны ў малако (часам у пасоленую ваду) хлеб; цура. Скарынкі накрышы ў малакб i пахлёбаяш гармушкі. Гр. ГАРО'ХАВІСКА (гарохавіско) н. Поле, дзе рос гарох. Па гарохавіску жыто родзіць добро. Kp. ГАРШ КО'ВІК, -аў м. Фартух для адымання гаршкоў. Гаршковіка дзеці нёдзя закінулі, німа чым картопяль аццадзіць. Ст. C. ГАРШ КО'ВІЦ А, -аў ж. Ануча, якон вымаюць з печы i адцэджваюць гаршкі. Гр. ГАРШ КО'УКА, -аў ж. Toe, што ti г а p ш к oв i ц a. Kp. ГАСЦ Ю К І' (гасьцкжё), -оў адз. г а с ц ю к. м. зборн. Асцё з каласоў ячменю. Гасьцюкбу у рубашку налёзло — колюцца. Св. ГА'ЧКА ж. Toe, ш то i г а к а. Гачкаю аднб асыпаям буракё. Едн. Г Е Т Н У Ц Ь, -y, -яш зак. 1. груб. Памерці. Думаяш, вёчно жыніімяш. Не, гёгняш i ты. Kp. 2. Забіць. I тагды гёгнулі тагб зайца. Вар