Дыялектны слоўнік. З гаворак Зэльвеншчыны (1970). П. У. Сцяцко

Крычаць, лаяць. Гамуй, гамуй, a ён i вухам ні вяізё. Ст. C. 3. Тармазщь. Яг загамаваў ровар, чуць ні пяракінуўсё цёраз голаў. Kp. ГА'МАР м. непаш. Пра вялікі i цяжкі предмет. Дэі ты адаыі падымяш гамар такП Каб двох — мо i паднялі п камёль. Ст. C. ГА'М АТНЫ прым. Завялікі (пра адзенне, абутак). Hi буду купляць— гаматны пінджак, у яго яшчэ такі, як я, улёзя. Гр. Гаматныя боты — трэба много ганучаў накручваць. Ст. C. ГА'МБА ж. Недахоп, загана, ганьба. Гамбы німа, добра карова. Купляйця. Св. Маладая, як лялька. Гамбы німа, хароша дзёўка. Гр. ГАМ БАВА'ЦЬ, -бую, -буяш незак. Прызнаваць кепскім, які мае недахоп, загану. Нёшто ты гамбуяш маёю ядою: ні ясі, ні п'еш. Kp. ГАМ ЗЕ'ЦЬ, -зщь незак. Турбаваць (пра зубы). Hi магу ўтрываць; зубы гамзяць: мяса назалазіло. Гр. ГА Н А В ГЦ Ы, -аў толькі мн. Штаны (верхнія i споднія). Пінджак купіў, трэ ганавіцы дакупіць — i будзя касьцюм на свято. Гp. ГА'ПА, -аў м. i ж. устар. Разява. Каб ні быў гапаю, куіпіў бы, а так ілрагапіў. Зл. ГА'ПКА, -аў ж. Пятля ў адзенні (металічная i прарэшка). Гузік ёсьцяка, а гапку выражу. Kp. Гаплкж ў гаіпіку лі лёзя. Св. ГАПЛЮ 'К, -оў м. Металічпы кручок у адзенні; гаплік. Дзяр. ГАРАБІ'НА, -аў ж. Рабійа. Гарабі'НЫ от я.дроныя. Кажуць, мокра восянь будзя. Гp. ГАРБУ'З (гарбус), -оў м. перан. зняважл. Пра малога i недарослага. Гарбус — на вячаркё рано табё хадзіць! Ст. C. ІІі вырас. Гарбус, таму i ні дастаёш да вяшака. Гр