ВЕЛЬКАЛЕ'Н м. Даўгунец (лён). Велькалён дзе ні пасен — уродзіць. Даўг. ВЕРАПЛА'Н (вяраплан i яраплан), -аў у стар. Самалёт. Дзяр. ВЕ 'СНІЦЫ (вёсьніцы), -аў толькі мн. перан. непаш. Пра рэдкія зубы. Выскаліў вёсніцы. Kp. ВЕТРАНІ'ЦА (івятраніца) ж. Ветранае надвор'е. Такая вятраніца — з нох валіць. Bap. ВЕ'ЦЦЕ (вёцё) н. зборн. Дробныя галінкі бярозы, з якіх робяць венікі. Вёця нарэзаў, трэба вёнік зьвязаць. Вальк. ВЕ'ЧАР прысл. Увечары. Рано i вёчар даю трасянкі, a ўдзень сёчкаю кармлю каравэ. Гp. Рано i вёчар даю, a ў дзень ні донімо. Сг. C. ВЕ'ЯЛКА, -аў ж. Павека. Ячмёнь на воко сеў, гаш вёялка спухла. Ce. ВІДО'ЧАК, -аў м. Карціна (на сцяну), пераважна пейзаж. От, відочак які трэ павёсіць. Гp. ВІДО'ЧНА (щедочно) 1. прысл. Відавочна. Kp. 2. пабочн. сл. Відавочна. Hi я, так ён, відочно, збидзя да цябё. Ст. C. ВІ'ЛКІ, -аў толькі мн. І. Прылада (невялікая рагаціна), якой устаўляюць у печ (i вымаюць з печы) скавараду. Вілкамі сквараду бярэм, як блінцэ пячэм. Гр. 2. Відэлец. Hi рукою, вілкамі бяры каўбасу. Ст. C. ВІРГА'ЦЦА, -яцца незак. Брыкацца (пра коней). Mo конь віргаяцца, ні лесь бліско, каб ні здаў. Kp. ВІРГЛІ'ВЫ прым. Брыклівы. Ззаду ні падлась: &ірглівы (конь). Kp. ВІРЛА'Ч, -6ў м. абразл. Вірлавокі. Гр. ВІРЛАЧЬГ (вірлачэ), -оў толькімн. абразл