Дыялектны слоўнік. З гаворак Зэльвеншчыны (1970). П. У. Сцяцко

кап лзпілаваў той бушвалак. Гр. Бушвалак такі, дзе ён цябе ні пакоціць Ст. С. БУЯ'ЦЬ, -ЙІШ, незак. 1. Буяніць. Напіўсё i давай буяць, пакуль ні надавалі ў карк. Гр. 2. Гудзець. Мусіць, самалёт буйіць нёдзя над лесам! Ст. C. Чмель буйіць. Каб ні ўкусіў, лядзі. Св. БЫ 'ЛЯ часц. Абы; ужываецца толькі ззайменнымі словамі. Лэндзіць быля-што, абы ні маўчаць. Kp. Б Ы СЬ -Б Ы СЬ-Б Ы СЬ! Так клічуць быка. Вар. БЫ 'СЬК А, -аў ж дзіцяч. Карова, цяля. Паглаць. Лёнічак, быську, я«а любшь слухаць, яг гладзяць. Ст. C. БЫ 'ТТА (бытто) 1. злучн. Быццам. Казаў. бытто прыёдзя сёніка. Вальк. 2. часц. Быццам. Бытто сам лепшы, што другіх ганіць. Kp. БЭ'КАЦЬ, -аю, -аяш незак. непаш. Чытаць па складах. Які зь ягб чытар! От бэкая трохі. Гр. БЭ'М БЛІ, -яў толькі мн. Пухі.ры. Руку аларыў — на бэмолі пабіло. Ст. C. БЭ'Н Ц Н УЦ Ь, -ну, -няш зак. Ударынь рэзка, з сілай. Яа бэнцнуў, гаш йіскры пасыпаліся з воч. Зл. БЭ'РСАЦ Ь, -аю, -аяш незак. 1. непаій. Пісаць. Нешто бэрсаў, i ні ведая сам што. Kp. 2. асудж. Нячыста жаць. Каб ні бэрсаў, яг жаць ні ўмеяш! Вар. БЯЗ-О'ДДЫ ХУ прысл. Беоперастанку, не адпачываючы. Дзе ты сьцигняш, цэлы дзень робячы бязоддыху. Се. Б Я ЗЭ'Н Н Щ А (бязэньніца) ж. Бездань. Як