Дыялектны слоўнік. З гаворак Зэльвеншчыны (1970). П. У. Сцяцко

пайшбу, то як у бязэньніцу — прапаў нёдзя. Гр. БЯЛ Е'ЦЬ, -ея незак. І.Бялець. 2. Снець, паспяваць (пра збожжа). Ужэ i ячмень бялея, зарас жацімям. Дауг. БЯРЭ'СЦ ІН А (бярэсьціна), -аў ж. Бераст. 3 бярэсьціны дугі гнуцца добро. Кр. Бярэсьціна добро расьцё. Ст. С. От высока гэта бярэсыііна. Гр. Б Я ССТ Ь ГД Ш К (бястыднік), -аў м. Бессаромнік. Яму, бястыдніку гэтаму, хоць у вочы плюй — усяроўно. Дауг. БЯ ССТ Ы 'Д Н ІЦ А (бястыдніца), -аў ж. Бес■саромкіца. Такой бястыдніцы сьвет ні бачыў. Зл. В ВАГАВА'ЦЬ, -гую, гуяш незак. зламоўн. Будзіць, падымаць са сну. Вагуй, вагуй яго, а ён сьпіць як укопаны! Ст. С. ВА'ДЗІЦЬ, пджу, -дзіш незак. Ставіць цурку пры гульні ў клёк. (гл.). Хто клёк ні саб'ё, той ідзё вадзіць. Гр. ВАЗЕ'ННЕ (вазёнё) н. Возка. Як пачнёцца вазёнё (снапоў), ні будзя часу хадзіць на лячэнё. Ст. С. ВА йЦ Я'Ц Ь, -яю, -яяш незак. Лаяць, выгаворваць, прабіраць. Як застаў лёжачы — от вайцяў, што ні касілі. Вар. ВАЛАЧА'Й, -ёў м. 1. Валацуга. Адно валочыцца за ёю — валачай гэты. Ст. С. I ў хаці ні пасядзщь— усё пацягнуўсё i пацягнуўсё, як валачай. Гр. 2. Бадзяга. Дзе ён ні быў— валачай гэты! Кр