Дыялектны слоўнік. З гаворак Зэльвеншчыны (1970). П. У. Сцяцко

пабочн. сл. Бывала. £н, бало, сядзя i сядзіць на ганку да вочара. Kp. БАЛВА'Н, -оў м. І.Снегавая баба. Kp. 2.Дурань. Што гзты балван зробіць лкхцко. Bap. БАЛ Е'СЦ І (балесьці), -яў толькі мн. іран. Хвароба, хваравітасць. Каб бізуна даў, то ўсе балёсьці паўцякалі п. Ст. C. БАЛО'ТА (балото), -оў н. 1. Сенакос. Хутко вырабілі i мы сваё балото, хоць сена i нівельміся много. Kp. 2. Луг. На балоці атава вырасла. Гр. БАЛЮ 'Ш ЧЬІ прым. Балючы. ІІарыў, i такі балюшчы — ні ведаю, дзе падзёцца. Bap. БАЛЯНО'УКА, -аў ж. Веласіпед з шырокімі коламі. Зл. БАЛ Я'СКІ, -аў толькі мн. асудж. Зубы. Чагобаляскі выставіў i смяёсься? Гp. БАЛ Я'Ш ЧЫ Н А, -аў ж. Баляса (y плоцс). Як выцягну с плоту баляшчыну, то я табе наагрызаюсё. Ce. БА'НКА, -аў ж. Бляшанка для адстонваннл смятаны. У банцы малако ў калодзісі. Пл. БА'Н Я, -яў ж. Лаз.ня. Баню ў сяле зрабілі ўжэ. Даўг. БАРАЗНА', -зён i -наў ж. Радок бульбы. Дзьве баразьнё выбраў картопяль да палудня. Ал. БАРАНАВА'ННІК (баранаваньнік), -аў м. Той, хто барануе. Гал. Б АРВГН ЕЦ м. Від расліны — барвенак. Ст. C. БАРО 'Ц Ц А, -ацца незак. Бадацца. Гэта карова борацца, ні лесь, дзёткі, да яё. Гал. БАРУКА'ЦЦ А, -аюсё, аясься незак. Дужац