Дыялектны слоўнік. З гаворак Зэльвеншчыны (1970). П. У. Сцяцко

Ш АРАВА'РКА, -аў ж. устар. Павіннасць па рамонце дарог. Пры паляках шараварку адбывалі на сашы. Даўг. Ш АРО'С м. Вер.хні цвёрды лласт снегу. Усё боты шарос парэзаў, як ішоў напрасткё. Ст. C. Ш АСТА'Я устар. Мера зямлі—3,5 га ('/в участка). Гр. Ш АСЦІН A' устар. Toe, што,i ш а с т а я. Едн. Ш ВАГРУ'СЬ м. зняважл. ІІІвагер. Гэто мне швагрусь так нарабіў! Гр. Ш В А РЦ У Т А, -аў ж. Дубец для эвязвання калоў у загарадзі. Едн. Ш ВЭ'ДАР, -драў м. Toe, што i ш в э д р а. Швэдар зьвязала. Kp. Ш ВЭ'ДРА ж. Свіітар. Пададзёў швэдру, то цяплей стало. Вар. Ш ВЯРГАТА'ЦЬ, -чу, -чаш незак. Вучыцца гаварыць. От швяргоча i швяргоча нетто сабе малое. Mo гаварыць хутко будзя. Ал. Ш КАРЛУ'ПА ж. Лупіна (яйца). Едн., Кар. Ш КІ'ЛЯ! выкл. Так адганяюць авечак. Вальк. ІІІКЛЭ'НДЗЯ, -яўж. Крывяная каўбаса. Кар. Ш КЛ Я'ІІКІ, -аў толькі мн. абразл. Вочы. Шклянкі гэтыя вылупіў i крычыць. Гр. Ш КЛЯР м. абразл. 3 вялікімі вачыма. Д умала, зьзесьць шкляр гэты, як вылупіў сваё шклянкі. Ce. Ш КЛЯЧКО', -6ў н. Шкельца, шклечка. Гр., Дзяр. ІІІК О'ДЛ ІВЫ прым. Шкодны. Натто шкодлівы кот быў у гаспадара. Вальк. ІІІКО'ЛКА, -аў ж. Гадавальнік (лесу). Ходзіць у школку палоць высаткі. Пл. ІІІЛ ЕТАЦ Ь, -аю, -аяш незак. Сцёбаць. Шлёгая i шлёгая гэтаго каня дупцом. Даўг