Дыялектны слоўнік. З гаворак Зэльвеншчыны (1970). П. У. Сцяцко

Ч Ы СЦ Ю 'Х (чысьцюх) м. Чысцёха. Од дзе чысьцюх! У самого ў хату ні ўлёсьці. Яр. ЧЬІСЦ Ю ХА' (чысьцюха) ж. Чысцёха (гора жанчыну). Вальк. ЧЫ 'ТАР, -аў м. Чытач. Чытай, чытай, мой ты малы чытар. Гp. От чытар! I часу яму на другоё німа, усё чытая. Ст. C. ЧЫ 'ХАУКА ж. Чханне. Нёка чыхаўка напала, усё чхая i чхая. Вальк. ЧЫ ЧАК І' (чычакё), -оў толькі мн. зняважл. Валасы. Чычакё пара стрыхчы. Гр. ЧЭ'ГІАЦЬ,-аю, -аяш незак. спагадл. Хадзіць, дыбаць. От, патрёшкі чэпая па хаці. Аля слабы зь яго хадун. Kp. ЧЭ'РАН, -аў м. Тронак. Чэран абгарэў у eiлох. Ce. ЧЭ'РХАЦ Ь, -аю, -аяш незак. Запальваць запалку (тручы аб карабок). Ацсырэлі запалкі. Чэрхай ні чэрхай — ні запаліш. Пл. Ш ША! выкл. Ціха! Ша, дзёці, ні крычэця! Гр. Ш АЛПАТА'ЦЬ, -чу,-чаш незак. І.Біцькрыламі — шастаць. Курыца падая ўпоўначы, шалпоча крыламі. Ст. C. 2. Невыразна гаварыць. Нёшто шалпоча сабё пад нос, a што— нівёдама, ні разьбярэсься. Kp. Ш АМ РЭ'ЦЬ, -ыць незак. Багата апранацца, зіхацедь. О, гэто кавалер: усё навютко, шамрыць. Яр. ІІІА'ПКА, -аў, ж. Сноп, якім накрываюць мэдлік збожжа. Зламі шапку мыдлю накрыць. Гал