Дыялектны слоўнік. З гаворак Зэльвеншчыны (1970). П. У. Сцяцко

Частаколіну адарвалі, i куры ў вагарот лазяць. Kp. Ч А СЫ ' (часэ), -6ў толыіі мн. Гадзіннік. Часэ кёпско ідуць. Нешто ацстаюць усё. Зл. ЧА'УРАЦЬ, -аю, -аяш незак. 1. Сохнуць. вянуць. От, німа росту картоплям гэтым бяэ дажджу— аднб чаўраюць. Гр. 2. Ліпець. Якбё с старого жыцё — чаўраяш ішчэ. Kp. ЧАЦВЯРТА'Я (чацьвяртая) устар. Меразямлі—5 га ('Л участка). Гр. ЧАЦВЯРЦГМ А (чацьвярціна) устар. Toe, што І ч а ц в я р т а я. Едн. ЧВЭ'РА, -аў м. i ж. жартаўл. Гаварун. Будзя байкі баяць, старая чвэра. Гр. ЧВ Э'РЫ Ц Ь, -y, -ыш незак. жартаўл. Гаварыць (многа, лішне). Хан пярастаня чвэрыць, скажы, а то галава баліць. Ст. C. ЧКЭ-ЧКЭ! выкл. Так клічуць свінем. Bap. ЧО 'РН Ы Я Я Т А Д Ы. Чарніцы. Kp. ЧУБРЫ 'Н А ж. Чуб, чулрына. Kp., Дзяр., Зл. ЧУМ А'Ж НЫ прым. Вялікі, мажны (пра карову, каня). Павінна много малака давааь: чумажная карова. Гр. ЧУ'ПАЧКІ: -на ч ў і п а ч к ах — на кукішках. На чупачках прысеў i шэпча на вухо. Гp. ЧУ'ЧАЛАНКА, -аў ж. Toe, што i ч у ч к а. Чучаланку парэзаў. Едн. ЧУ'ЧКА, -аў ж. Костачка (на пальцах рук). Усё чучкі паабіваў дрывамі. Вальк. ЧЫ РВ О 'Н Ы Я Я Т А Д Ы. Суніцы. Пл. ЧЫ 'СТА (чысто) 1. прысл. Абсалютна. Некого тут німа, чысто ўсе выяхалі. Kp. 2. часц. Як, быццам, нібы. Чысто ты сам ні бачыш, што тут робіцца, да пытаяш? Ce. 3. злучн. Як, быццам. Гблас, чысто ў манго дзёда. Гp