Дыялектны слоўнік. З гаворак Зэльвеншчыны (1970). П. У. Сцяцко

Кар. Цэву выкапалі— нёдзя чалавёка пахавалі тут. Кар. ЦЭ'ЛКІ прым. Які метка страляе. Чаму ёи ui іпацэліць, цэлкі такі. Пл. ЦЭ'ЛЫ прым. Вялікі; санраўдны. Цэлае гбpo зь йім. Kp. Цэлая бяда з гэтым хлопцам: ёсьці ніц ні есьць. Дзяр. ЦЯКА'ЦЬ: ц я к а й (цякайне)— адчапінеся, не лезьце, не прыставайце. Чаго прычапіўсё, цякай ад мінё. Яр. Ц ЯЛЕ'Ш КІ, *аў толькі мн. 1. Прыстасаванне (у выглядзе санак) для перавозкі (на поле) плуга. На цялёшках вязі, ні меў рукі вырываць. Гp. 2. абразл. I Іепаваротлі.вы. Што ён дастаня дзе, нялёшкі гэтыя. Ст. C. ЦЯЛУ'Ш -ЦЯЛУ'Ш! выкл. Так клічуць цялушку. Bap. ЦЯЛ Я'ЧЫ Н А ж. ЛАяса з цяляці, цяляціна. Цялячына — лёгкія харчэ. Гр. Mo цялячыпы зварыць? Kp. Ц Я РЭ'Д Н АЧЫ прысл. Ся|юд ночы. Дзе ты пбидзяш дахаты цярэдначы. Гp. ЦЯРЭ'ДНЯ прысл. Оярод дня. Цярэдня абіраюць i нікого ні баяцца. Од гіплі, злыдухё! Гр. Ц ЯРЭ'ДНЯ-БЯЛ Е'ДНЯ прысл. Сярод белага дня. Дравіска валакуць зь лёсу i лясьніка ні баяцца. I ўсё - цярэдня-бялёдня. Ст. C. ЦЯРЭ'ЗЗАГАНЫ прысл. Напрасткі цераз загоны. Нярэззаганы ні пацягня конь, трэ ня дарогу выягджаць. Гp. ЦЯРЭ'СПАЛ Я прысл. Папрасткі пераз поле. Цярэспаля так i джгая — прэ яго ліхо. Ст. C. ЦЯРЭ'ІІІНЯ-, -яў ж. Чарэшня. Ушчапіў цярэшню. Вальк