ЦЕРАБГЦЦА (цярабіцца) незак. 1. Церабіцца. Яр. 2. Сіліцца вылезці (з-пад каго)\ Дарма ты цярэбісься — ні вылязяш с-пад мінё. Яр. 3. Чухацца. I чаго ўсё цярэбіцца, як каросьлівы! Даўг. ІДЕРАБІ'ЦЬ (цярабіць) незак. незад. Абіраць (здымаць з дрэва). Од гіцлі, поўныя кішэні наабіралі i яшчэ цярэбяць (яблыкі). Kp 2. Біць, лупцаваць. Паймая i цярэбіць па вушах гіцля гэтаго. Св. ЦЕРАД (цёрат) прыназ. Оярод, пасярэдзінс. У куце сяць, ні церат хаты прымасьціўсё. Гp. ЦЕ'РНІЦА, -аў ж, перан. жартаул. Ненаедыы. От церніца гэта! I калі яна паесца. Kp. ЦЕ'РПНУЦЬ, -ня незак. Нямець, дзервянець. Як патрымаяш доўго руку ўверху, так сьцёрпня, як ніжывая станя. Даўг. ЦЕЦІВА ' (цяціва) ж. Надземная частка paслін. 11 a цнціву картонлі ні благія, a якія будут» - - капанё иакажа. Гp. ЦЕІІГ (цёнх) м. устар. Цяга. Цёнгу німа, i дыму поўна хата. Kp. ОЛ л н ы м ц ё н г a м — бесперанынна, не сціхаючы (незад.). Спаць ні сыііць, адным цёнгам енчыць. Гp. ЦІУПКАЦЦА, -яцца толькі у 3 ас. Калашліаціцца, высыпацца (пра незарублены край тканіны). Цёпкацца будзя, як ні зарубіш хустку. Гp. ЦР/ТУШКА (цётушко) ж. пяшчотл. Цётачка (пры звароце). Каб я так жыва была, праўду, цётушко, кажу. Дзяр. Ц і'ЖЫК, -аў м. 1. Чыж. I ціжык «пшаніцу любіць. Kp. 2. Ваўчок (забаўка). От круціцца ціжык. Св. ЦОХ-ЦОХ! выкл. Так клічуць парасят. Гал