Дыялектны слоўнік. З гаворак Зэльвеншчыны (1970). П. У. Сцяцко

на гар.моігіку. I ён,.хоць малы, а ўжэ туваватувава — грая. Дзяр. ТУДЭ'М І прысл. У тым напрамку, па тым шляху. Ідзі, дзёткі, тудэмі, бо тут натто граско, у чаравіках ni прондзяш. /7л. ТУ'ЛІ, -яў толыіі мн. Гардзшы з прыгожай парусінавай тканіны. Цяпёрака тулі много ў наго на вокнах ёсьцяка. Даўг. ТУ'ПКАЯ прым. Трывалая, вытаптаная (даpora). Iii павінна загразнуць, дарога тупкая. Г ал. ТУ'ПТЛЦЬ. -чу, -чаш незак, зламоун. Працаваць (дома). Ухошка за каравамі да за вамі так надабсьиь. Цэлы дзень тупчаш кала печы. Ст. С. ТУ'РЗАЦЬ, -я незак. Тузаць. Балячка нарывая, натто турзая. Гр. Hi турзап каня так! Яр. ТУРБА'Ц Ы Я, -ыяў ж. Турботы, клопат. Нашто ішчэ рас такая турбацыя, хай разам едзя. Ili надалужыш гэтым днём. Гр. ТЫ М ЧАСО 'ВЫ прым. Часовы, да часу. Мо хоць тымчасову буду якую зьлёпі.м на зіму, каб было дзе жынь. Зл. ТЫ Р-Р! —- выкл. Так спыняюць каня. Тыр-р! Гняды! ГІрыёхалі. Вальк. ТЫ ЧКАВА'Я прым. Гатунак фасолі, якая пляцециа па тычках. Кр. ТЭ'ЛЬБУХ, -аў м. іран. Трыбух.Ніяк ні зашпіліцца: тэльбух ні даё — ха-ха-ха! Гр. ТЭ'УШ ЧАР м. незад. Тоўсты. Дзе ты ягб двох падымяш! Тэўшчар гэдыкі камёль той. Гр. ТЭ'ЧКА, -аў м. 1. устар. Партфель. Бало ўсё ўжэнднікі с тэчкамі хадзілі за Польскаю. Кр. 2. іран. Сумка, партфель. Нуй вёлька тэчка у цябё, сынку! Яр