Дыялектны слоўнік. З гаворак Зэльвеншчыны (1970). П. У. Сцяцко

ТРУЛІЦЕ'ЦЬ, -і'ць нсзак. толькі у 3 ас. Пра паколаны гаршчок (збанок), калі ім стукаюць — правяраюць, ці цэлы. Нёдзя дзірка, рас трумціць. Ст. C. ТРУПЭ'РНЯ, -яў ж. А\орг, 'ррупяр.ня. Халаднб, як у трупэрні. За. ТРУШ КА' прысл. Трушком. Усю дарогу трушка ехалі. Kp. ТРЫ 'БА, -аў ж. Лясная дарога. Трыбаюпаедзям ці па-за лесі? Гp. ТРЫ БУХА'Ч, -оў м. абразл. Трыбухаты. Яp. Т РЫ Б У Ш Н Я 'ж. абразл. Трыбухатая. Ст. C. ТРЫ БУШ О'К, -оў м. Ручнік, тканіна якога нагадвае соты пчол. У дарогу трыбушок вазьмі выцірацца. Гp. ТРЫ ВУ'ЛА (трывуло) прысл. у безас. сказах. Трывала. Як ні гіаясі капусты c еалам — ні трывуло, раз-два есьці хочацца. Вальк. ТРЫ 'М КАЦ Ь, -аю, -аячн незак. Іграць, тромкаць. Трохі трымкая, аля пі скажу, каб добро граў. Яр. ХРЫ ІІО'Ж К І (трыношкі), -аў i -жак толькі мн. Металічная іпадстаўка на трох ножках; трыножак. Есьці на трыношках звару. Bap. Т РЫ С Ц ГЦЬ (трысьцінь), -шчу, -сшш незак. Злучаць, зпюдзіць для сукання ніткі. Я трысьціць буду, a сукацімяш пасьля. Гал. ТРЭ'Й ЧЫ прысл. Тіры разы. Трончы. Трзичы заходзіў, i нікагутко німа. Пл. ТРЭ'Л ІЦ Ь, -ю, -іш незак. Гаварыць пустое, абы-гаварыць. Ніхтб ягб ні слухая, што ён там трэліць. Гp. ТРЭ'ЛЯ, -яў м. i ж. Пустамеля. От трэля йена, усб трэлідь i трэлідь. Абы-што. Вальк. ТУВАВА-ТУ'ВАВА! Гукаперайманне ігры