Дыялектны слоўнік. З гаворак Зэльвеншчыны (1970). П. У. Сцяцко

надоўга. Падло, шмаравос гэты, адно зачыняй за йім хату — атхляшчыць i пайшбу. Гр. АД ХУ'К АЦ Ь (атхуікаць), -аю, -аяш зак. 1. Адхукаць. 2. перан. Выхадзіць, выратаваць ад смерці. Лёдзьвя адхукалі, як упаў с стога. Гр. А Д Ч У Ж Ы 'Ш Ц Ц А (аччужыніцца), -юсё, -ісься зак. Адчужацца. Аччужыніўсё i знацца ні хоча. От сваяк які ў нас! Дзяр. А Д Ш П А 'РЫ Ц Ь (ачшшрыць), -у, -ыш зак. Аід.туіпцаіваць, набіць. Ббляй ні лазіць у яблыкі, як ачшпарылі. Ст. С. А Д Ш ЧЫ К Н У'Ц Ь (ачшчыкнуць), -ну, -нош зак. Адрэзаць, адцяць. Ножна гострыя — магу i паляц ачшчыкнуць. Кр. А Д Я'ДА, -аў ж. зняважл. Надаедліівы (оваён гтросьбай). Дай ты яму тую кмішку, хай сэрца ні ад'ядая ад'яда гэта. Ст. С. А Ж Ы ГА 'Н ЕЦ (ажыганяц), -нцаў м. зняважл. Той, хто хутка зношвае адзенне. Каб жалёэно было — раз-два лаірвё ажыганяц гэты. Гр. АЖ Ы ГА 'Ц Ь, -аю, -аяш незак. іран. Біць (міе.м), караць. Раз зарабіў, то i ажыгаюць, бо нілюцкі такі. Вар. А К А Н ГЦ Ы, -аў адз. а к а н і ц а (i акяніца) ж. перан. Навочнікі ў вуздэчцы. Едн. АК Л АД А'Ц Ь, -аю, -аяш незак. Лупцаваць (бязлітасна, моцна). Як мілянькі стаў, як наакладала, а то ўсё ні слухая, як усярбуно просіцца акладаць ягб. Гр. АКЛАДЗ'ІНА, -аў ж. Частка драбінаў (у возе акладзіны змацоўваюцца лёсткамі). Жэрткі выстругаў на акладзіны, ішчэ ляскаў бракуя, каб драбіны зрабіць. Дзяр. Сядавіся на акладзіну. Kp