Дыялектны слоўнік. З гаворак Зэльвеншчыны (1970). П. У. Сцяцко

касаць. Аткачай ганавьцы, ужэ ш рэчку пярайшоў! Зл. АДКА'ЧВАЦЬ (аткачваць), -аю, -яш незак. Гл. а д к а ч а ц ь. Нёшто ні аткачваяш рукаў, цёсны стаў, ці што табе? Ал. А Д Л О 'Г (адлох) м. Аблог. Hi гарэм боляй пад лесам, адлогам ляжыць выган. Ст. C. А Д Н АЛ І'ЧН ІК, -aў м. Аднаасобнік. Адналічнікам жыця ні было: рабіў, як вол, i трасцу меў. Гал. АДНО'ЛЕТКІ (адноляткі), -аў. Аднагодкі. Адноляткі, a палядзі, якія нірбуныя: мой намного большы за твайгб. Kp. А Д П А 'СЦ І, -азе зак. Адмеірці (пра пчолы). Збаяліся холаду i атпалі пчолы. Св. А Д П У 'Д ЗІЦ Ь (анпудзііць), -джу, -дзіш зак. жартаўл. Адрэзаць (вялікі кавалак, лусту хлеба). Хіба ты зьзясі — такую лусту атпудзіў? Руіка адломііцца. Ст. C. АДРАБГЦ Ь,-блю, -біш зак. Выканаць (ypoкі). Прыду, як адраблю ўрокі. Гр. АДРО'БАК, -аў м. Яюі гэто адробак: c паўдня робіш, аднб шчот, што прышла. ЯрА Д СЕ'У (ацьсёў), -ваў м. Збожжа.шасеяінае ў другі раз (на месцы прапалай руні). Тут горшо жыто: ведама, ацьсёў — позно пасеялі. Яр. АДУКАВА'Ц Ь, -кую, -куяш незак. Муштраваць. I чагб ён узяўсё каня адукаваць — усё пугаю па храпах шлёгая! Гр. АДУ'РА: а д ў р а с а л а вы — адурыць (галаву). Ст. C. А Д ХЛ Я 'Ш Ч Ы Ц Ь (атхляшчыць), -y, -ыш зак. асудж. Адчыніць (дзверы) — звычайна