блізкага чалавека, даведацца пра яго здароўе. Mo дзе хвора ляжыць твая Гануля — i ні адвёдаяш. От таварышка! Пл. АДВЕ'ДКІ (адвёткі), -аў толькі мн. Водведы, адведзіны. У адвёткі пайшла да Агаты. Яр. АДГАДЗГЦЦА, джусё, -дзісься зак. Адпомсціць, не дараваць. Век ні дарую. Адгаджусё, хоць праз гот ці два. Гр. АДГА'КАЦЬ, -аю, -аяшздк. непаш. 1. Прайсці (многа). За дзень мы гунь колькі адгакалі вёрст. Ал. 2. Зрабіць, паставіць (дом). От адгакаў хату, як палац! Ст. C. АДГАНУ'ЦЬ, -ny, -.неш зак. Адгадаць. Я та* бё яг загану загатку — нігды ні адганёш. Гр. АДДАДУ 'РЫЦЬ, -y, -ыш зак. зняважл. Адставіць. Аддадурыў азадак — i ні туды ні сюды, ні прайсьці ў сутачках. Вальк. АДДАЛЕ'К. 1. прысл. Воддаль. Kp. 2. прыназ. (з родным склонам). Воддаль. Аддалёк лёсу ні байіцца, а як пры лёсі— нігды ні застанёцца адзін. Гp. АДДУБА 'СІЦЬ, -ашу, -аоіш зак. Адлупцаваць. Німа рады з гэтым хлопцам. Алё як аддубасіла— тро.хі іпаслухмяняйшы стаў. Bap. АДЖЫ іМА'ЦЬ, -аю, -аяш незак. Мыць бялізну. Хай аджымая плацё, а я пайду лубін ламаць. Kp. АДЗІНА'КАВЫ прым. Аднолькавы. Даўг. АДЗІЯ'ДЛА (адэіядло), -аў н. Коўдра, часцей іватовая. Пад адзіядлам, i то халадно ў нашуй хаці. Дзяр. АДКАПЬГЛІЦЬ, -ю, -іш зак. Адставіць (губу), закапыліць. Як што ні па яго, так i адкапыліць лупу — злуё. Гр. АДКАЧА'ЦЬ (аткачаць), -аю, -аяш зак. Ад