Дыялектны слоўнік. З гаворак Зэльвеншчыны (1970). П. У. Сцяцко

С П Р О Т Ч Ы С Я (шрохчыся), -жэсься, -жэцца зак. Здохнуць. Каб янб спраглося, з гэтым целям, якоё нілюцко. Kp. СПРО 'ІІЖ КА (спроншка), -аў ж. Жалезная частка папругі, спражка. Яр. СП РУЖ Ы Н О 'УК А, -аў ж. Культыватар (конны). Як цвердо— спружыноўкаю пярадзя* рэм i тагды гарэм (плугам). Вальк. СП РЫ ТП А ' прысл. ГІа-парадку (браць), з краю, пыбіраючы да дна. ІІі лась па горбі, спрытна бяры картоплі. Гp. СП Р Ь ГЦ ІЦ Ь, -чу, -ціш зак. зламоун. Моцна звязаць (спавіць). Спрыціла, то ні паварушысься. Kp. С П Р Ы 'Ч А ІІЫ дзеепрым. зламоўн. Моцна звязаны (спавіты). Хбдзіць, як спрычаны, пасля ўчарашняго гуляня. Bap. СП УСК А'Ц Ь, -аю, -аяш незок. 1. Габляваць (спускам). Спускаць будзяш, як гіагаблюяш,— тагды надгладзіш. Kp. 2. Звіваць (вяроўкі). Пайшлі вярбукі спускаць. Гp. 3. перан. ДараЦаць, уступаць. Спусьці ты яму, сн ішчэ смэргяль, а ты кавалер. Пл. СП УШ ЬГЦ Ь, -ыць зак. безас. Гл. пу-шыць. Ад раня пбуны жывот i баліць,— спушыло. Ce. СП Э'Н Д У прысл. Сходу, тут жа. Што ты спэнду можаш атказаць! Дзяр. СП Э'УН ІЦ Ь (сьпеўніць), -ю, -іш зак. Дакладна высветліць, упзуніцца. Трэ сьпеўніць, ці ёсьцяка там газа ў лаўцы. Вальк. ССЫ 'П К А, -аў ж. Насыпка (для пер'я). 3 густого иалатна ссыпку пашыла, кап пер'ё ні вылазіло. Гр. СТАВО'К м. Нізкае месца, запоўненае вадою. I на стаўку высахла вада. Сг. С