Дыялектны слоўнік. З гаворак Зэльвеншчыны (1970). П. У. Сцяцко

СП А РО 'Ц Ь, -ў, -аш зак. незад. Разбудзіць. I чаго ён спарбу пастухбу так рано? Хай наспал! п з гадзіну. Ал. СПАРАНЖ ЛВЛ'ЦЬ, -жуя, зак. безас. Раз* біць палярушам. Hi нох, ні рук ні падымя, так спаранжавало, бёанаго. Bap. СП АС м. Ратунак. Німа спасу ад лісы, зара ўсе куры пяравалочыць. Вальк. СП А 'СЦ ІСЯ (спасьціся), -дусё, -дзесься зак. зламоўн. Схуднець. Ббися прайсьціся напяхогy: спадзёсься чысто! Cr. C. СПАТАПКА' прысл. Спадцішка, спотайку. Спатайка зробійь — i ніхто ні вёдацімя. Kp. С П А 'Ц Ы Р, -аў м. Шпацыр. Пайшбу на опаныр. З а. СП А Ц Ы РА ВА 'Ц Ь, -рую, -руяш незак. Шпацыраваць. Ал. СП Л А'К АНЫ прым. Я-кі многа плакаў. Mo хто біў цябе, uito сплакапы ўвесь такі? Кар. СП Л А Ц І'Ц Ь зак. Запланіць. Хата на двайіх была, так брат сплаціў i адзін у ёй жывё. Кр. СПЕ'ХА (сьпёха), -аў м. i ж. Соня. От сьпёха, ночы ёй мало! Вальк. Параўн.: с п л юх а (А. Карпюк. Псшчанская адысея). С П ІР Ы 'ЦЬ (с'ьпірыць), -ў, -ыш,зак. Пабіць, адлупцаваць. Так спірыў, што мо ўсё пело ў с i и я кох. Кр. СПО'Л КА ж. Суполка. На сполку робімо. Гр. Hi любіць сполкі, адзін цягня. Kp. СПРАСТА'ЦЬ зак. незад. Зраўняцца ў сіле, лоўкасці, умснні. Ты зь йім ні спрастаяш. Гэто хітрун! Ст. C. СП РА 'УНЫ прым. I. Опраўны (y розн. знач.). 2. Здаровы, дужы, сыты. Нат сгіраўна карова, лі худая. Гp