Дыялектны слоўнік. З гаворак Зэльвеншчыны (1970). П. У. Сцяцко

лавёк усягб, як у пёццы паліць ці абуваяцца. Bap. СЛУЖ БО'ВАЯ ж. Стограмовая чарка, стограмоўка. Ой, ліхо, службовае ні вып'я! Што сь цябе за пітук? Ст. C. CM AKI' (смакё), -6ў толькі мн. Смачнае. Ат смакбу ніхтб ні аткажацца. Гр. СМ АЛ ГЦ АЮ прысл. асудж. Неадчзпна, як смала. Смаліцаю лёзя ў вочы, ні аччапіцца ад ягб! Ce. СМ АЛЬНЯ'К, -бу м. С.маляное палена (ідзе на падпал). Хутко печ распаліла, як смальнякбу падлажыла. Гал. СМ А'ЛЯН І'Н А (смалянта) ж. Гар (адвоўны, шэрсці); смаль. Mo дзе адзёжа гарыць. Нёшто смалянінаю сьмярдзіць у хаці. Гp. СМ АРГУЛЯ' ж. пагардл. Смаркатая. Омаргуля гэта, i яна цябё страшыць! Сг. C. CM OK, -аў м. Дракон. Смокам усё палохалі бало. Вальк. О М О'Л ЬНЫ (смдлны) прым. асудж. 1. Heадчэтіны. Які ты смолны да дзявок. Kp. 2. Заўзяты. От смолны, ні дня ні прапуская, каб ні схадзіць на вячаркё. Гp. СМ О'РГАЦ Ь, -аю, -аяш незак. 1. Абрываць (колас аўса бяру.ць уабхват i цягнуць — зерне абрываецца). Сморгаю курам авёс. Яр. 2. Скрэбці (лён церніцаю). Як сатрэш, тагды сморгаяш, кап кароста вылятала. Гр. 3. перан. Цягнуць да сябе паветра (з шумам). Hi вытра носа да ўсё сморгая. Kp. 4. перан. іран. Плажаіць. іНі.хтб іі.ні біў, a ўжэ сморгая. I ні брытіко плакаць. Вальк. СМ Э'РГЕЛ Ь (смэргяль), -ёў м. Смаркач. Чагб смэрглі папусьціў? Kp. 2. перан. Недаро