Дыялектны слоўнік. З гаворак Зэльвеншчыны (1970). П. У. Сцяцко

ны аўтобус стаў да нас хадзіць, усіх забірая. Kp. СЛ АН Н Е' (сланё) н. Рассцілка льну. П 'яць на сланё пбидзя (льну), а астальныя— малаціць жыто. Ст. C. СЛ А 'П Н ІЦ А (сланьніца), -аў ж. Жанчына, якая сцеле лён. Сланьніцаў ішчэ німа, хутко прыдуць. Kp. СЛ ЕП Я Н Д ЗЯ ' (сьляпяньдзя) ж. абразл. Сляпы. Слабо бачыць сьляпяньдзя гэта. Kp. От сьляпяндзя! Грыба ні ўглёдзяла, i такого вёлькаго. Гл. СЛ ІЖ (сьліш), -оў м. Доўгае бервяно ўздоўж моста. Па баках сьліжэ кладзём, а тагды насьціл. Дзяр. СЛ ІЗГАЦ Е'ЧА (сьліз'гацёча) ж. незад. Слізкасць. На дварэ сьлізгацёча, хоць ты ні вылась. Гр. СЛ ІЗГО 'В ІЦ А (сьлізговіца) ж. Слізгота. Каб ні такая сьлізговіца, схадзіў бы на кярмаш. Ст. С. СЛІЗО'ТА (сьлізота) ж. Слізкаўць, слізгота. От слізота на дварэ! Гр. СЛІМ А'К (сьлімак), -бул. Вінт з асобайнарэзкай для пералачы руху; чарвяк. Каротка салома, i сьлімак кёнско.цягня, як сёчку рэжаш. Ст. C. СЛ О Й, -ёў м. Трубка палатна; сувой. Яг замуш ішла, маці ні адзін слой палатна дала ў пасах. Гр. СЛ О Н, -6ў м. Лаўка, заслон, услон. Пацстаў слон i сядавіся. Яр. СЛ О 'Н Ч Ы К, -аў.м. Невялікая лаўка, услончык, заслончык. На слончыку сядзіць адзін ча