Дыялектны слоўнік. З гаворак Зэльвеншчыны (1970). П. У. Сцяцко

РАУІП ІІЛ 7 ж. Роўнядзь. Дзе ты такую раўніну знбіідзяш, як у нас? Вальк. РАЧАНЕ'Ц, -нцбу м. Гадавое свята. Яг гэто дахаты ні прыёхаць — такое вёлько сьвято— рачанёц! Kp. Ракавоё сьвято, рачанёц, a ён i пісьма ні прыслаў, жарты табё! Гp. РАЧН Ы ' прым. Нахабны. O, які ты рачны! Слова ііі дасі сказаць, так i духе заб'ёш. Ст. C. PO'BAP, -6ў м. Веласіпед. I Ia роварылаёхаў сам. Пл. POK, -аў м. Год. У гэтум року ні кёпскія картоплі вырасьлі. Кар. РО'СК ІД (роскіт) м. Від ворыва (глеба адвальваецца ў розныя бакі). Яр. РО'УГАЛА (роўгало) н. Toe, што i p a ў r a ч. Брытко плакаць. Хто такбё роўгало любіцімя, ra? Cq. РО'Ш ЧА ж. незад. Рост (працэс). ІІімайім, халерам, ніякас рошчы, хоць i дошч пра.ходзіць. Ст. C. РУБА'Ш КА, -каў -шок ж. Верхняя кашуля. На сарочку кладзем рубашку. Вальк. РУБЕ'ДЬ, -блбу м. Жэрдка для ўціскання снапоў (села). Як рублём ні ўцісьняш, мало ўложыш на вос снапбу. Яр. РУК АВГЦ Ы, -аў. Слова ўжываеіша ў розных значэннях — рукавіцы, пальчаткі. Часам бытуюнь састаўныя назвы: р у к а в і цы з a дн ы м н а л ь и а м, p у к а в i ц ы з т р ы м а п а л ь ц а м i i р у к а в i ц ы на п я ць п а л ь ц а V. Г ал. РУ'СКІ М Е'СЯЦ. Надта доўга (нспаш.) Ж арты табё, ж'джы ягб, а ён рускі мёсяц стрычыць там. Яр. РУЧАНЯ', -яці н. мн. р у ч а н я т ы (ручаня