Дыялектны слоўнік. З гаворак Зэльвеншчыны (1970). П. У. Сцяцко

 ◀  / 186  ▶ 
РАСО'Л м. 1. Вадкасць у соленай каггусце (агурках, сале). Kp. 2. Халодная страва з зяленіва i квасу. Расолу нарабіў з гуркоў i наёўсс с хлебам. Гp. РАСП АРЭ'Н Д ЗІЦ Ь,-дж у, -дэіш зак. асудж. Разабраць на часткі. Пакуль прышла, ужэ ляльку распарэндзілі дзяціска гэтыя. Зл. РАСП АСТРЬГЦ Ь, -ў, -ыш зак. Распасцерці. Распастры на траве, то раз-два высахня адзіядло. Гp. РАСП Л Ы 'ТУХА, -аў ж. абразл. Тоўстая, сытая жанчына. От расплытуха, хутко ў дзьверы ні ўлезя. Kp. РАСП У'Д ЗІЦ Ь, -джу, -дзішза/с. незад. Разадраць. Од ганавіцы распудзіў на частаколіні. Гр. РАСХРЭ'СТАНЫ дзеепрым. Расхристаны. Чаго расхрэстаны ходзіш? Ішчэ ні прастудзіўсё? Kp. РАСХРЭ'СТАЦ Ц А зак. Расшпіліцца, расхрыстацца. I зімбю расхрэстаяцца i з голаю rpyдзінаю ходзіць. Св. РАСЦ Я'Ц Ь (расьцяць), разатну, -ёш зак. 1. Рассекчы. Расьцяў папалам палено. Ал. 2. перан. Налупцаваць, забіць. Я б расьцяла гэтаго хлопца! Св. РАСШ ВО'РКА (рашворка), -аў ж. І.Доўгая жэрдка, якая злучае задок воза з перадком; канец яе выходзіць на!—2 м за задок воза. Пл. 2. Від калёс( без драбін, задок адцягнены на ўсю расшворку) для перавозкі доўгіх дроў. Яліну парэзалі на дбугія кавалкі i на рашворцы прывязьлі. Гр. РАУГА'Ч, -бу м. Плакса. От раўгач дурны— раве i равё. A чагб? Цябё ш ніхтб ні біў. Bap
Нават дробная праўка будзе карыснай. Не стаўце знак націску, каб слова лепш знаходзілася праз пошук.

Дадатковыя словы

гблаю, дбўгія, дзішзаіс, пакўль, разатнў, расблу, распўдзіў, расхрэстац, раугач, рашвбр, рашвбрка, хбдзіць, хўтко, частакбліні
9 👁
 ◀  / 186  ▶