Дыялектны слоўнік. З гаворак Зэльвеншчыны (1970). П. У. Сцяцко

ла i наткііла. Ma мяшкё будзя i на радзюшку. Вальк. РА'Ж АЧКА, -аўж. Драўляная пасудзінааля цсста на бліны. Рашчыніла блінцэ ў ражаццы. B a p. РА'Ж КА (рашка),-аўж. Пасудзіна (невысокая, авалыіап формы) з векам для захавання мяса (сала). Поўну рашку c паршука наклалі. Гр. 2. перан. груб. Галава. Усюды рашку сваю ўсадзшь! Ні бачыў, ні інто? Ст. C. РАЗ'БАЗЫ 'РАЦЬ, -y, -ыш зак. Раздурыцца, што хацець, тое i рабіць. Разбазыраў так, што ні банька, ні мацяры ні слухая. Дзяр. РАЗБА'ХАЦЬ, -ю, -яш зак. незад. Залішнс разбавіць. I нашто так разбахалі? Адна вада, ні раствор стаў. Ce. РАЗБРУХІТА'ЦЬ, -чу, -ічаш зак. асудж. Pacкідаць, парассоўваць. Пасьцёль ycio разорухіта.ті, як сьвііня. Kp. Стах разорухіталі дзяціска гэтыя. Вальк. РАЗБУЯ'ЦЦА, -уюсё, -уісься зак. 1. Разгудзецца. Буя.ць i буяць — от разбуяліся самалёты. Kp. 2. Разбуяніцца. Так разбуяўсё, што гэтун жонцы хоць с хаты ўцякан. Kp. РАЗВАЛЫ IE'HHE (развальнёнё): разв а л ыі е н н e ж а л у д к а — панос. Ал. РАЗГА'ДАЦ ЦА, -юсё, -ясься зак. жартаўл. Разгаварыцца. Дзе ты што пачуяш, так разгадаўсё зь ею. Гр. РАЗГАРА'ЧЫ Ц Ь, -у, -ыш зак. Расста»іць (ноп), раскірачыць. Разьдзярэсься, так разгарачыў ногі! Kp. РАЗ-ДВА' прысл. Надта хутка, неадкладна. Бяжы — i хай раз-два ідуць! Bap. РАЗЗЕ'ВА (разьзёіва), -ау м. i ж. Разява. Каб