Дыялектны слоўнік. З гаворак Зэльвеншчыны (1970). П. У. Сцяцко

p РАБАЦ Е'ІІІІЕ (рабацёнё) н. Вяснушкі; paбацінне. Як вясна, так i рабаценё на хлопца нападая. Гр. РАБЭ'ЙЖ А, -аў м. i ж. абразл. Рабы. Хтю гэтаго рабэйжу любіцімя, як такі ішчэ нілюцкі, га? Г p. РАВАРЫ 'СТ, -ых м. Веластедыст. За раварыстым ні убяжыш, ён раз-два заёдзя. Вар. РАВІДАВА'ЦЬ, -дую, -дуяш нсзак. Аналізавать труп для ьысвятлення ирычыны смерці. Мусіць, будуць равідаваць, каб аёдаць, ач чагб ўмярла. Зл. РАГА'ТЫ прым. зняважл. Неадсту«пны,«бадлівы». Дзе ты да ягб падыдзяш, рагатаго такого! Св. РА'ДЗІВА (радзііво) н. Радыё. У кожшуіі хані цяпёр есьцяка радзіво. Св. Р А Д ЗГІІІІІЦ А (радзшьніі'ца), -аў ж. 1. Парадзіха. Яг здарбё радзіньніцы? Гp. 2. Удзельпіца радзінаў (хрэсьбінаў). Радзіньніца прышла ўжэ з радзінаў. Cr. C. РАДЗЮ 'Ж КА (радзюшка), -коў, -жак ж. I. Посцілка свае работы, вытканая з грубаі'і пражы; дзяружка. Радзюшкаю акрыйся, а то голы сьпіпі — халаднб так. Яр. 2. Пакрывала свае работы, з узорамі. От наткала харошыч радзюжак. На лошко, на сьцёну вёшаюць. Пл. РАДИО', -аў и. Падвойная свае работы лосцілка з грубай пражы. Радном, як халаднёй, акрыямсё, а як цяилёй — радзюшкаю. Св. РАД Н Я 'Ш Ц А ж. 1. Кудзеля з адыходаў (пры трагіанні льну). Прадзё радняніцу. Яр. 2. ІІіткі i палатно з гэтых адыходаў. Радняніцы напра