Дыялектны слоўнік. З гаворак Зэльвеншчыны (1970). П. У. Сцяцко

 ◀  / 186  ▶ 
Пярэдніцу завельку пусціў, добро сена ні ўціснулі. Вальк. П ЯРЭ'ЗВЫ, -аў толькі мн. Пачастунак у бацькоў маладой (праз тыдзень пасдя вясслля). Яр. ПЯРЭ'М ЕШ КА (шярэмяшка), -аў ж. Пяўладзіца. Mo якая нярзмяшка будзя, куды ты тагды бяс свае хаты падзенясься? Вальк. ПЯРЭ'РВА ж. устар. Перапынак. Дзве хоткі змалацілі бяс пярэрвы. Ал. Г1ЯСЧУГА' (пяшчуга) ж. зборн. узмацн. незад. Пяскі, пясчаная зямля (глеба). Якая там зямля! Пяшчуга адна, ніц ні родзіць. Kp. Вочы пяшчуга засыпая. Пл. ПЯТНАСТО'УКА, -аў ж. 1. жартаул. Вельмі маладая (гадоў пятнаццаці) дзяўчына. Стары, a ўсё «гіятнастоўкі наўме! Bap. 2. пагардл. Пемаладая дзяўчына, якая надта маладзіцца. Гэто Ладзява пятиастбука такая. Пац сорак ужэ! Зл. ПЯТУ'Х, -оў м. Певень. Пятух i шуляка ні байіцца. I яго шуляк ні бярэ, адно курэй. Гал. ПЯЧА'ЙКА ж. Пякотка. Нешто пячайка пячэ. Mo што кёпско зьзеў? Вальк. ПЯЧО'ІІКА, -аў ж. Бульба, спечалая ў прыску. Пячонкаў як напячэм на полі — от смашныя! Bap. ПЯЧО'РКА, -аў ж. 1. Аатуліна ўсцяне лечы, пячурка. Палажы імокрыія рукавіцы ў лячорку, хай высахмуць на ваўтрашні дзень. Kp. 2. Адотаўлены (донжай) закутак, ку.ды вылятае з малапілікі салома. У пячорцы.найгорш пылам зашюііць, як 'малоціш. Гр. Ты ў пячорцы стой, салому /выкіідай, а я буду сналэ падавадь разьвязваць. Вальк
Нават дробная праўка будзе карыснай. Не стаўце знак націску, каб слова лепш знаходзілася праз пошук.

Дадатковыя словы

бўдзя, лячбрку, малбціш, пблі, пярэм, пярэрва, пятйастбўка, пятнастоука, пятўх, пячбнкаў, пячбрцы.найгбрш, пячорка, пячоііка, рбдзіць, салбму, хбткі, ярэзвы, івыкіідай
10 👁
 ◀  / 186  ▶