Дыялектны слоўнік. З гаворак Зэльвеншчыны (1970). П. У. Сцяцко

ПУЧО'К, -чкоў м. Toe, што i пук. Пучок іррынёс, у пеццы.прапалгм. Гp. ПУ'ЧКА, -аў ж. К'остачка (на пальцах рукі). Гіўчкі пабіваў на руках. Едн. П УШ ЬГЦЬ, -ыць незак. ГІучыць. Гарохулаёўсё, так пушыць. Гp. ГІШ О'НІІЫ прым. Пшанічны. C пшоннае мукі блінцбу напякла. Гал. П Ы РЭТІ.и. ІІьгрнік. Пырэй papoc, заглушыў авёс ycefi. Вальк. ГіЬГСКІ, -аў толькі мн. Пыса. Аднб пыскі аблізвая Лыско, як мяса паеў. Зл. П Ы ТЛ ЯВА 'Н Ш К (лытляваньнік), -аў м. Той, хто пытлюе збожжа. Mo хутко i наш пытляваньнік прыедзя (з мукою), людзі ўжэ едуць з бліна. Гp. ПЭТІКАЦЬ, -я незак. Лопаць, пукаць. ІІа маролі «стаяла бутзлька, так пінкла. Зл. ПЭ'ЦКАЛА (лэцкало), -аў н. Пэцкаль. Каб добры майстар, а то пэцкало гэто, адно напэцкая. Дзяр. П ЯКЕ'Л ЬН ІЦА ж. Кепскас жыццё, некла. Халера яго ўжыве ў пякёлыііцы гэтуй: грыжа заёсьць. Ст. C. ПЯЛЮ 'Ш КА I, -аў ж. Пялёнка. Спаві дзіця, мо халаднб яму ў пялюшках. Яр. ПЯЛЮ 'Ш КА II ж. Кармавы гарох. Пялюшку каравом на сілос сёюць, а так — горкія зярнята ў ёй. KpГГЯ'НЫ 0 П ' я н ы я к з я м л я — надта п'яны, п'яны ў дым. Гp. П Я Р Г А 'ж. Пылок (пчалііны). На ношках у пчалы пярга. Едн. ГІЯРЭ'ДНІЦА, -аў ж. Вяроўка ў пярэдняй частцы калёс (для ўмацавання снапоў, сена