Дыялектны слоўнік. З гаворак Зэльвеншчыны (1970). П. У. Сцяцко

П РЫ СА 'Д К І (прысаткі), -аў толькі мн. 1. Пладовыя дрэвы. Трэ прысаткі калізаваць, хаіі ні дзічаюць, большыя яблыкі расьцімуць. Гал. 2. Дрэвы вакол сядзібы. Бяс прысаткаў вёцяр выдувая хату, халаднб. Св. П РЫ СК РЫ 'Н А К, -нкаў м. Бакавая скрыначка ў куфры. Укінь у лрыскрынак грошы. Яр. ПРЫ 'СТАРАН АК, -«ка.и. 1. Зруб, які аддзяляе бакавую частку гумна ад току. Па прыстаранку цэпам ні бі — біч разаб'еш. Вар. 2. Мевялікая бакавая частка гумна для складвання снапоў. Ячмень у прыстаранак злажылі. Гр. ПРЫ СТАУЛ Е'М НЕ (прыстаўленё), -яў н. Спектакль, прадстаўленне. На прыстаўлёнё ёгдзілі ў горат. Зл. П РЫ СТА'Ц Ь, -ну, -няш зак. ПаГісці жыць у сям'ю ўдавы, стань потым мужам яе. Наш матадыст прыстаў да Волькі i жывб. Ужэ дзіця есьцяка ад яго. Гр. П РЫ Ч А П У 'РЫ Ц Ц А, -усё, -ысься зак. жартаўл. Прыбрацца. Прычапурылася i чакая кавалера свайгб! Пл. П РЫ 'Ш Ч Ы Ц Ь, -у, -ыш незак. Зчіішчаць насякомых варам. Блашчыцы прышчыла кіпяткам. Гр. П РЭ'Н Д К І (прэнткі) прым. зняважл. Хуткі, нецярплівы. Бачыш, які ён прэнткі: адно прышоў i давай есьці. Што ты лёпшы за ўсіх? Г ал. ПРЭНТ, -аў м. Прут (жалезны). Каб які прэнт, мо выламаў бы йім. Зл. П РЬІЯ'Ц Ь, -яю, -яяш незак. Прыхілына адносіцца (да каго), мець ласку, зычлівасць. Вёдама, свой, як яна ні прыяцімя яму. Гр. ПСІК! выкл. Так адганяюць ката. Гр