Дыялектны слоўнік. З гаворак Зэльвеншчыны (1970). П. У. Сцяцко

варыва (мука, крупы). Прыварак вышаў, трэ малоць ёхаць. Св. 2. Мука (з ячменю i пшаніцы) на бліны. С прыварку добрый алаткі. Пл. П РЫ Ж Д А 'Ц Ь, -ду, -джэш зак. Прычакаць ІП прыждау сына з ванны. Яр. П РЫ 'Ж Ы Ц Ь, -у, -ыш незак. Пячы (га|кх); пражыць. На скварадзё гарох прыжыць. Вар. П РЫ Л А 'П Щ Ь, -плю, -піш зак. Налатаць збольшага (не ўсё). Прылаплю, i насіцімя за каравамі: гэто ні ў школу. Вальк. П РЫ М А С Т А К О 'Л IЦ Ц А зак. Гл. м а с т а колпица. Хоць тут як-нібуць іпрымастаколюсё да вас. Ал. П РЫ 'М АСТКІ, -аў толькі мн. Палаці (для опання). Німа дзе опаць. Прымасткі зробьмо, i высьпісься. Ст. С. П РЫ М ЕРГА ВА'Ц Ь ("прымяраавацв), -гую, -гуяш зак. Прыкінуць, прымерыць— ці падыходзіць. Трэ прымяргаваць, мо задоўга дошка. Вар. П РЫ М О'РАК, -каў м. Выступ збоку печы, прымурак. На прыморку рукавіцы ляжаць. Кр. П РЫ Н О'Ж АК, -жкаў м. Перакладзіна, што злучае ўнізе ножкі стала (табурэткі). Нбгі хан ні віснуць, стаў на прыножак. Гр. П РЫ П ІД Н А В А 'Ц Ь, -лую, -нуяш зак. Прыпільнаваць. I прыпіднуя, як руку садзіцімя, тагды — цап за руку! Пл. П РЫ П У С Ц Р Ц Ц А (іпрыпусьціцца), -шчусё, -сцісься зак. Пасучы, падыйсці (з быдлам) бліжэй да хаты. Прыпусьціліо.я, то ідзі падой карову. Вальк. П РЫ П У С Ь Ц ГЦЬ (лрыіпусьціць), -шчу, -сціш зак. Моцна пабегчы. Дзе ты дагоніш яго! Як прыпусьціў, аднб ногі выляскваюць. Ce. 9 П. Сцяцко